Metablogje

Ik zit bij mijn zus en haar vriend in de auto op weg naar huis. Het is later in de avond en ik moet nog een blog schrijven voor morgen. Ik vraag of zij toevallig nog een leuk idee hebben. “Dat met die billendoekjes was net wel grappig!” Direct komen er nog wat leuke herinneringen van vroeger naar boven. Lachend zitten we in de auto.

Op een gegeven moment vraagt de vriend van mijn zus: “Huh, toeterde er nou net iemand?” Mijn zus antwoordt droogjes: “Nee, dat was Laura’s lach.”

Bonte ochtend op Texel

Vandaag is mijn laatste dag op Texel: vanavond ga ik weer richting huis. Ik voel me er een beetje sip bij: de vakantie hier op het fijne eiland is alweer bijna om. Toch leek deze week voor mijn gevoel wel lang te duren. Zo hebben we veel bezoek ontvangen en zijn we in elk dorpje wel even geweest: leuk!

De Slufter, een prachtig en uniek natuurgebied in het noorden van Texel, is altijd een ‘attractie’ geweest die op mijn lijstje is blijven staan. Tot vandaag. Rond elven schepen we in en rijden we richting de natuur. Daar aangekomen worstelen we ons door een vreemd hek bij de ingang en wandelen we de weidse weide-wereld in.

Bekijk bericht

Dekselse spelletjes op Texel

“We kunnen ook stoppen hoor!” zeg ik vriendelijk maar triomfantelijk tegen mijn zus, die nu samen met mij nog over is nadat ik haar vriend net failliet heb gemaakt. “Nee, nu gaan we door ook hoor!” zegt ze. Ze heeft nog wat honderdjes in haar hand en houdt moed. In de rondes die volgen, bouw ik hotels op de Kalverstraat en Leidsestraat, poets ik mijn hotels in Arnhem nog eens op en shop ik her en der nog wat leuke huisjes. Mijn positie is gunstig en ik heb er dan ook flink lol in!

[15 minuten en een pizza later]

“We kunnen ook stoppen hoor!” imiteert mijn zus mij op haar beurt triomfantelijk, nadat ik op pijnlijke wijze afscheid heb genomen van mijn geliefde hotels. Stomme vrij parkeren. Stomme belasting waar ze steeds op kwam in plaats van mijn hotels. Stom zeg, zo’n mazzelspelletje. Haar vriend werpt me een veelbetekenende blik toe.

Casino

“YES!” Deze kreet is van mijn zus. We zitten in het casino in Alkmaar en hebben dikke lol met onze subtiele winstjes. Aandoenlijk is het. Een jongen die rechts van haar speelt, werpt een schuin oog op de desk van mijn zus om de winst te bekijken. Een winst van maarliefst 8 keer €0,20. Ik bespioneer de jongen en verwacht een lach of juist wat gesnuif, maar zijn gezicht blijft emotieloos.

Ik probeer net zo emotieloos te kijken wanneer hij even later tientallen euro’s in zijn bak laat kletteren.

Lol in de straat

Samen met mijn zus loop ik in de straten van Alkmaar. We zijn onderweg naar een Grieks restaurant waar we vanavond een bedrijfsuitje hebben. Zoals altijd kletsen we over van alles en nog wat. Een vrouw loopt schuin voor ons en heeft precies hetzelfde tempo als dat wij hebben. Zo’n 300 meter lopen we gelijk op, totdat de vrouw ineens naar rechts schiet: “o oeps!” Giechelt ze een beetje in zichzelf. Ha! Deze dame was duidelijk aan het meeluisteren, want ze liep zo haar eigen huis voorbij!