Dat is gek!

As we speak word ik wakker en ik realiseer me dat ik voor het eerst in 11 maanden vergeten ben een blog te schrijven! Het is wel eens eerder voorgekomen dat ik een blogpost verkeerd heb ingepland, maar vergeten is iets nieuws!

Waar mijn blog voor mezelf als een soort dagboek werkt, zal ik bij het teruglezen van deze post voortaan denken aan het gezellige dagje die ik met mijn zus heb gehad, wat waarschijnlijk mijn “nog even een blog schrijven!”-routine even deed vergeten.

Ik word nu namelijk net wakker in een hotelbed in Zandvoort, in plaats van in mijn eigen bed. Geheel volgens planning hoor, van onze ouders hebben we voor onze verjaardag een overnachting in dit strandhotel gekregen, lief!

Bekijk bericht

Thanks!!

Vandaag heb ik vanaf mijn eettafelstoel genoten van de gezelligheid van de Efteling. Mijn lieve zus en haar vriend hebben me allerschattigst van elke mogelijke attractie en muziek een geluidsopname gestuurd. Net of ik met ze mee was! Heerlijke anti-dipmuziek, fijn om terug te kunnen luisteren!

Haha, die houden we erin!

Na een zeer geslaagd avondje sushi (met een wel héél bijzondere man achter ons die om de vijf minuten in het gezicht van zijn vrouw toeterde met een feesttoeter om er zeker van te zijn dat het héle restaurant wist dat ze vandaag 50 is geworden), lopen we naar de desserts. We pakken heerlijke cakejes en lekker fruit. Na de eerste ronde maakt mijn zus aanstalten om nog wat fruit als toetje te halen: “wil iemand nog een froetje?!”

Hoera een feestje!

Mijn lens valt bijna uit mijn vermoeide oog, maar ik hou vol! Ik zit op de bank bij mijn zus en ik blijf gezellig logeren. Een slaapfeestje, dat is lang geleden!

Een ‘Het is een verrassing wat we gaan doen, maar neem je zwemspullen mee’ is het niet: dit plan is behoorlijk impulsief. Des te leuker. Thuis heb ik mijn spulletjes bij elkaar gegraaid, flink wat onzorgvuldiger dan ik vroeger deed. “Jij hebt wel nachtcrème hè?”

Het voelt weer helemaal als vroeger. Ondanks dat dansen en twisteren er vanavond niet inzit, hebben we de patatjes maar mooi in the pocket! (23:15 bij de McDrive, mmm!)

Nu hang ik onder een dekentje op de bank. Chill. Mijn lens springt er nu echt bijna uit, maar ik hou vol! Die film moet af. Nostalgisch gevoel wel. Straks tandenpoetsen in een andere badkamer, slapen in een vreemd bed (geen gehannes met matrassen), dromen van gekke dingen en morgen wakker worden van nieuwe geluiden.

Zeer leuk om eens van omgeving te veranderen! Mijn lens heeft daar niet zo’n behoefte aan en duikt gewoon weer zijn vertrouwde lenzenbakje in.

Morgen krijg ik misschien wel een feestzakje mee… Nu gauw slapen. Trusten!

¿ Que pasa ?

Het is 00:00 en ik loop op straat met een geopende tissue box onder mijn arm. Briljant idee van een geniale vriend die nogal random kan zijn met zijn ideeën. Ik heb hem net thuis afgezet en nu loop ik dus de laatste meters met een doosje met zo’n uitstekend tissue-flapje in mijn armen. Ik denk na over de uitleg die ik zal geven, mocht ik de buren nog tegenkomen vanavond. Direct krijg ik flarden met verklaringen in mijn hoofd: “Emotioneel moment…” … “Borrel” … “Afsluiten van een fase.” Voor het gemak besluit ik om gewoon “lang verhaal” te antwoorden, mocht ik nog iemand zien.

Oké, op zich valt dat lange verhaal wel mee: mijn zus had vandaag haar laatste werkdag en we hebben haar onthaald met papieren tissues. Circa honderdvijftig stuks, twee lagen, budgetmerk.