Vannacht heb ik bij mijn zus gelogeerd en we hebben net ontbeten. Mijn zus heeft zojuist haar nieuwe lenzen ingedaan en zegt: “zo, even met het uitzicht testen hoor.” Ze loopt naar het raam het verduisteringsgordijn omhoog te doen. Ze trekt echter aan het verkeerde koord en onder een luid gekletter valt het gordijn naar beneden. “WOOOOW! Nou, ik weet niet of mijn lenzen het wel doen hoor.”
De naam van mijn zus begint met de letter D. Vroeger wist ze nooit aan welke kant het stokje zat, dus tekende ze die precies in het midden.
Dikke fail natuurlijk, want een naam begint altijd met een hoofdletter.
(Vrijdag) Ik ben thuis lekker aan het opruimen wanneer mijn telefoon gaat: mijn zus. “Hoi! Zo, ik heb lekker weekend. Weet je wat ik ga doen? Ik ga even lekker naar de McDonalds, ik heb zo’n trek in een McWrap! Niet tegen mijn vriend zeggen hoor, hihi!” Ik lach, geef haar groot gelijk en beloof haar niks te zeggen.
Met mijn zus heb ik vanavond fanatiek gesport in de sportschool. Haar vriend heeft in hetzelfde complex geschaatst en samen lopen we gezellig terug naar de parkeerplaats. Het stroomt van de regen, maar we zijn lekker warm van het sporten.
Plotseling doemt er op de parkeerplaats een mega gevaarte op. Mijn zus zegt langzaam: “Is dat… een Enkhuizerkoek?” We richten ons hoofd omhoog en kijken verbaasd naar de ronde vorm van de bijzondere aanhanger. Een koekblik van zo’n 3 meter hoog. Random. “Eh ja!”
’s Avonds besluiten we om naar een Italiaans restaurant te gaan en we pakken ons goed in tegen de gure wind. Vol goede moed stappen we de warme receptie van het hotel uit en lopen naar buiten richting de restaurantjes. Na een minuut of vier lopen doemt daar de Italiaan in de verte op. Flinke neonlichten knipperen aan de buitenkant en we kijken elkaar aan: willen we dit? We besluiten om even vanaf de overkant naar binnen te gluren en dan te kijken of we er willen eten. Vertwijfeld staren we even later naar binnen: oké, het zal vást lekker zijn, maar dit ziet er uit als een afhaalrestaurantje.
We besluiten weer terug te gaan naar het hotel. Op zich niet zo’n ramp: er zit een veelbelovend sushirestaurant in dit hotel. Voor ons sushiverslaafden natuurlijk een ideale eetgelegenheid, ware het niet dat we vorige week al sushi hebben gegeten en vrijdag (vandaag) ook weer sushi gaan maken. Net wanneer we ons omdraaien zien we echter dat de naam van het afhaalrestaurant helemaal niet overeenkomt met ons opgezochte restaurant. “O, wacht, dáár is het goede Italiaanse restaurant!” Opgelucht lopen we naar het restaurant waar het er wel gezellig uit lijkt te zien. We beklimmen de trap en zien het bordje closed daar hangen.
Oké, sushi it is! 😀