“Ha! Dan kom jij vannacht thuis en dan lig ik al úúren in bed!” schepte ik vanmorgen op tegen mijn vriend, die vanavond met zijn vrienden naar Axwell & Ingrosso gaat in Amsterdam.
Hm. op zich is het nu 3:15 en kom je alweer bijna thuis. Ik heb een gezellige avond gehad met mijn vriendinnen en ben lekker blijven plakken.
Op de fiets onderweg terug naar mijn bed tel ik de huizen waar nog licht brandt: negen stuks. De rest ligt allemaal op één oor. Een vredige gedachte. Ik moet ervan gapen, het is toch wel al erg laat. Het is sowieso wel even geleden dat ik het ergens zo laat heb gemaakt, wanneer was dit ook alweer?
Nou ja, nog even de blog schrijven en dan…
Wát een open einde. Zo word ik wakker op deze zondagmorgen: het scherm met het onafgemaakte bericht nog geopend.
Dat is ook even geleden joh, dat ik geen nachtelijke blog heb gepubliceerd. De e-mailboxen van mijn volgers leeg latend tot het moment dat ik me besef dat ik vannacht gewoon keihard in slaap ben gevallen. Niks open einde, mijn ogen waren hartstikke dicht. Niks goeie clou.
Menselijk, toch? Ik draai me nog even om. Fijne zondag!
