Bemoeizuchtige Brit

Bij de Ikea hebben ze vlakbij de uitgang een winkeltje waar ze allerlei Zweedse producten verkopen. Zo kun je er terecht voor heerlijke Kakor Hallon, Sötsak Dammsugare en Sill Senap. Nou, ik zou het wel weten hoor! Vaak vraag ik aan mijn ouders en zus of ze nog iets willen hebben als ik er weer eens heenga. Mijn zus hoefde niks, maar mijn ouders gaven me een lijstje mee. Prima.

Bij de winkel loop ik naar de koeling waar de producten liggen die ik moet hebben. Ik wacht netjes op mijn beurt, er staat namelijk een meneer die wel érg zorgvuldig naar alle producten staat te koekeloeren. Na een halve minuut ga ik toch maar voor hem langs om te beginnen aan mijn lijst. Ik pak de eerste tube met viskuitsmurrie. En de volgende. “Wow, are you sure?” Ah, de man komt niet uit Nederland. Toeristen zijn altijd een beetje langzaam, vooruit. “Eh yeah, why?” Ik pak nog een tube. “You must be from Sweden, no one in Holland eats that much fish.” Lachend pak ik nog een tube. “Make sure you buy some toothpaste as well.”

Bekijk bericht

Goed geslaagd! – Zalando en Media Markt

Gisteren hebben we in de middag een paar pakketjes opgehaald bij de Primera. “Hehe, nu hebben wij eindelijk weer wat ruimte in het magazijn!” Aldus de verkoopster. Haha, oeps. De pakketjes waren inderdaad wat aan de grote kant (lees: MEGA DOZEN). Als je keuzestress hebt, kun je maar beter een paar extra dingen bestellen. Zalando maakt het je namelijk wel érg makkelijk om iets terug te brengen. De retour sticker zit er al in, er zit een plakstrip op de doos en je kunt op internet heel makkelijk aangeven welke items je terug wilt sturen.

Ik had drie jurkjes en drie paar slippers/sandalen besteld. Ideaal voor iemand met keuzestress: koop het gewoon allemaal. Zie je daarna wel weer verder. En die mensen van de pakketbezorging maar zwoegen, haha. Ik kocht uiteindelijk twee paar schoenen: witte slippertjes en bruine sandalen. Ook hield ik één jurkje.

Mijn vriend had drie paar schoenen gekocht, maar wilde ze uiteindelijk toch niet houden. En dus konden we dezelfde avond (lang leve koopavond!) met die grote dozen weer terug naar de Primera. Ze keken een beetje sip, hun opgeruimde magazijn avontuur was maar van korte duur. Risicootje van het vak!

Ik ben erg blij met de schoenen. Als ik een jurkje of rokje aanheb, droeg ik meestal witte gympen of zwarte Birckenstocks. Birckenstocks zijn niet de meest elegante schoenen en sneakers zijn soms toch echt te warm met die hitte. Nu heb ik dus wat meer ruimte om te combineren! Dat wordt een kwartiertje eerder opstaan, die keuzestress wordt natuurlijk alleen maar groter. Mijn kastruimte helaas nog steeds niet.

Ik kocht gisteren trouwens ook nog een selfie stick. In de zomer ga ik op reis met m’n vriend en dan is het toch wel heel makkelijk om zo’n ding mee te zeulen! De selfie stick stond eerst op mijn ‘dit ga ik nóóit kopen lijstje’. Toch ben ik er stiekem nu wel erg blij mee. Dat lijstje is ook niet helemaal realistisch. Zo stond het Dopper flesje er ook op, maar daar heb ik er nu ook drie van. Goh.

Koop jij wel eens iets online, of houd je toch meer van winkels?

Bekijk bericht

Geshopt: Zalando

Binnen twee minuten ben ik in de binnenstad. Ideaal, maar het is wel verleidelijk om zo nu en dan eventjes naar de winkels te gaan. Toch kom ik nooit met tassen vol nieuwe kleding thuis. Omdat ik nu toch wel wat nieuwe zomerkleding wilde hebben, besloot ik na een tip van een vriendin om eens op Zalando te kijken. Er ging echt een wereld voor me open! Sorteren op merk, prijs, kleur, lengte, maat, echt ideaal. Mijn winkelwagentje groeide en groeide, tot ik 12 items erin had gepropt. Toen hoorde ik mijn kledingkast in m’n oor fluisteren dat hij het erg zou waarderen als ik het daar toch maar bij zou laten. Uiteindelijk heb niet alles gehouden, maar ik ben toch wel goed geslaagd! Ik heb het volgende gekocht:

Bekijk bericht

Carte postale

Ik zit op mijn fiets en ik ben onderweg naar de boekenwinkel. Om een vriend op te vrolijken wil ik hem een ansichtkaart sturen. Ik zet mijn fiets op slot en ik ga de winkel binnen. Ik ken de boekenwinkel op mijn duimpje en loop meteen door naar de rekken met ansichtkaarten.

Tegenwoordig hebben ze ansichtkaarten in allerlei soorten en maten. Hele grote kaarten, schattige formaatjes, gekleurde afbeeldingen en zwart-witte schetsen. Al gauw vind ik een lief kaartje met de tekst: a paper hug for you. 

Tevreden met deze vondst loop ik naar de kassa om hem af te rekenen. Achter de kassa staat een vrolijke dame die heel vriendelijk naar me kijkt. “Zo, dat is nog eens een leuke kaart! Die ga ik denk ik zelf ook meenemen. Altijd leuk om deze kaart  naar iemand te sturen!” Verbaasd kijk ik haar aan. Het voelt heel vreemd om deze goedbedoelde tekst te horen, terwijl ik eigenlijk iemand wil condoleren met het verlies van een dierbare. Zacht stamel ik: “haha, ja hè.” Ik betaal de kaart en na het afrekenen loopt de vrouw direct naar de rekken om de kaart voor zichzelf te pakken. Ietwat verward loop ik naar buiten. Ik heb toch wel de goede kaart uitgekozen?

Dan realiseer ik me dat het voor de vrouw nog meer verwarrend moet zijn om een ‘leuke’ kaart tussen het ‘sterkte’-schap te vinden.

Business proposition

Vandaag ben ik bij een heuse gummaker, bezoek ik een apparaatreparateur en krijg ik korting op kerstverlichting bij de alleswinkel.

Op mijn knieën zit ik gehurkt bij een krijtbord met de tekst: “De zaak is open.” Mijn neefje van vijf heeft een rijke fantasie en hij doet goede zaken. Ook is hij flink galant: zo houdt hij de deur voor me open, geeft me advies over het kopen van de geschikte rode pen en als klap op de vuurpijl biedt hij me zegeltjes aan nadat ik heb kunnen betalen met mijn pinpas. Bijkomend voordeel: echt een dure zaak is het niet. Zo mag ik voor nul (!) euro een ruggenkrabber bij hem afrekenen. Da’s pas een klantvriendelijke winkelier!

Na een lange en vermoeiende werkdag sluit mijn neefje de winkel keurig af. Hij haalt de stroom eraf en draait de deur netjes op slot. Toch lukt het een boze boef om naar binnen te glippen. Zoekend naar de portemonnee, produceert de boef een heksenlachje en roept gemeen tegen de winkelier dat hij van hem gaat stelen. Mijn neefje houdt zijn handen omhoog, maakt een stopteken en komt met een fantastische oplossing:

“Heb je geld nodig, boef? Dan kom je toch bij mij werken!”