Vertel eens… heeft hij zich nooit vergist?

(2009) Samen met mijn moeder, mijn zus en mijn vriend lig ik op een lekkere zomerdag in het zwembad. We genieten van het lekkere weer en de verkoeling van het water. Net als mijn zus draag ik een knot, zodat mijn haar niet nat wordt. Mijn vriend zwemt verderop een paar baantjes en op een gegeven moment komt hij op me af. Denkt hij. In plaats van mijn richting op te dobberen, zwemt hij doodleuk op mijn zus af: mij verbaasd, verontwaardigd, maar vooral grinnikend de rug toekerend.

Tja, dat is hem natuurlijk duur komen te staan. “Ik had mijn lenzen niet in!” protesteert hij dan altijd. Geen excuus: hij komt er niet mee weg. Het is het lot van het vriendje van een lid van een tweeling. Dé standaardvraag kan ik nu met smaak beantwoorden, waar hij op zijn beurt dan gelukkig weer om kan grinniken.

Buitenlucht

Als een ordinaire gluurster staar ik uit mijn open zolderraam, kijkend naar de zondag. Het is fantastisch weer, maar ik ben in een luiermodus en ik heb geen zin om naar buiten te gaan. Mijn raam is op zo’n hoogte dat ik wel goed naar buiten kan kijken, maar echt goed uit mijn raam hangen is er niet bij. Na een stoel, een andere stoel en een pak rijst als opzetje te hebben geprobeerd, verontschuldig ik mijn kuitspieren en ga ik op mijn tenen staan.

Bekijk bericht