Heb je weer van die Nederlanders

Mijn vriend en ik nemen plaats in een pittoresk Grieks restaurantje. Het is heel sfeervol ingericht en er klinkt gezellige muziek. Er zijn hier allemaal kleine hapjes te bestellen en ik ben blij als een kind.

Na lekker de tijd genomen te hebben, kies ik uiteindelijk voor de “Deli variety”, bestaande uit dolma’s (wijnbladeren met rijst), worstjes, aubergine salade en andere lekkere dipjes. Daarnaast bestel ik nog de Greek Salad: ik ben gek op feta! Mijn vriend bestelt een tonijnsalade en een vegetable pie.

De serveerster heeft alles opgeschreven, kijkt ons vervolgens een beetje schuin aan en zegt: “ok guys, you need to take an extra table.” Vrij vertaald: “stelletje vreetzakken!”

Ze begint direct een tafel erbij te schuiven en zo stelen wij voor even de show in het restaurant.

Even later wordt het eten gebracht en ik zie direct dat ze gelijk heeft. Wat een schalen met eten! Lachend beginnen we aan onze gerechten. Het is heerlijk en ik voel me een vrolijk vreetzakje.

Vakantie!

Sweet cookie dough

Laatst had ik dus koekjesdeeg gemaakt hè. Ik heb er toen voor gekozen om het deeg deels in te vriezen, om zo een voorraadje te maken voor wanneer ik weer koekjes zou willen bakken.

Nee okee, lariekoek. Ik was zo misselijk van het eten van al dat deeg, dat ik het gewoon niet kon opbrengen om er nog langer naar te kijken, laat staan tot koekje te kneden en te bakken.

Helaas zit inmiddels het eerste deel van het deeg een paar minuten in de oven en begint het intens naar koekjes te geuren. Bleh, een misselijkmakende lucht als je te veel zoetigheid hebt gegeten.

Uit pure ellende heb ik me op een bak olijven gestort.

Nu mag het nog, toch?

Als je ineens overal oliebollen in ziet (in kerstballen, waxinelichtjes of kattenogen) dan mag je er wel één pakken toch? Zelfs al is het ’s avonds laat rond 22:00?

Willen op Woensdag

Ik wil iets typen, maar ik zit chips te eten.

Vanmiddag wilde ik mijn berichtjes checken, maar ik had mijn telefoon op mijn werk laten liggen.

Ook wilde ik achteruitrijden, maar ik was vergeten het stuurslot eraf te halen.

Vanavond wilde ik mijn band plakken, maar de band wilde niet zo.

 

O, en ik wilde dus géén chips eten.

Een prestatie wordt beloond, toch?

Een vriend is vanuit Nederland helemaal naar Duinkerke gefietst en is net gearriveerd. Hij heeft er zo’n 12 uur over gedaan een heeft dikke tegenwind getrotseerd. Stoer!

Die avond ben ik nog even in de supermarkt om wat boodschappen te halen. Bij het diepvriesvak pak ik een grootverpakking Snickerijsjes mee: een toetje dat ik altijd wel haal voor m’n bezoek. Deze keer denk ik ook: “dat vindt hij vast lekker!”

Een stemmetje in mijn hoofd protesteert: smiecht, je kunt ook twee lekkere yoghurttoetjes halen in plaats van een gezinsvoorraad aan ijs. Je weet best dat je koelkast over 3 dagen de deur uit gaat.