Niet te beleefd hè

Het is vroeg in de ochtend wanneer ik in mijn auto zit en de garage uitrijd. Zeker met deze kou ben ik ontzettend blij met mijn plekkie in de garage: ik hoef nooit te krabben! Net wanneer ik linksaf wil draaien, komt er van rechts een auto aan. Ze geeft me voorrang, maar ik ben al gestopt: ze komt immers van rechts. Er volgt een awkward ‘wie-gaat-er-nou-rijden-situatie’ waarbij we allebei net op hetzelfde moment weer rijden en daardoor weer stoppen. Pas nadat ik eindelijk mans genoeg ben om gewoon door te rijden, zie ik dat er op de stoep een man vermakelijk naar ons zit te kijken. Kennelijk wil de beste man al een tijdje oversteken en om dat het onwijs koud is, stop ik voor hem ook. Het stoplicht staat toch op rood. Lachend wuift hij nu naar mij -hij doet ons duidelijk na- dat ik door mag rijden. Hihi.

De rotonde

Het is vrijdagochtend en ik ben onderweg naar paardrijden. Het is de bedoeling dat we rond 09:00 op stal zijn, zodat we ruim de tijd hebben om de paarden te halen, te poetsen en op te zadelen. Ik moet nog ongeveer een kilometer rijden als ik bij een rotonde aankom. Het is een rotonde waar voetgangers en fietsers voorrang hebben en ik minder vaart voor een man met zijn hond. Ze zijn er bijna en ik schat in dat ze precies zullen oversteken op het moment dat ik de rotonde opkom. Ik rij nu 30, 25, 20, 15… ze zijn er nu echt bijna, goed getimed Laura! Het voelt altijd fijn om mensen voorrang te geven. Kijk mij nou eens braaf de verkeersregels volgen.

De hond besluit echter dat hij precies op het stukje gras naast de oversteekplek even mooi zijn behoefte kan gaan doen. De man slaat demonstratief zijn handen in de lucht voor deze slechte timing en kijkt me verontschuldigend aan. Hij rolt met zijn ogen en kijkt lachend naar zijn hond, die prinsheerlijk begint te poepen. Ik lach terug en begin weer te rijden. Op naar nog meer blijmakende dieren!

Bekijk bericht

Heen en weertje

Het is donderdagavond en ik ben op zoek naar het toilet. Het lijkt hier wel een mega doolhof, ik loop gang in en weer gang uit. De plee, hoe moeilijk kan het zijn? Ik kijk nog eens goed rond en zie dan gelukkig het vrouwtje in eeuwige jurk op de deur geschilderd. Op haar kun je altijd rekenen.

De terugweg naar boven begint heel soepel. Ik moet een grote ruimte passeren waar wel duizenden mensen in passen. Er is niemand te bekennen, kan niet misgaan! Toch verschijnt er uit het niets opeens een meneer van links. We zijn ongeveer drie meter van elkaar verwijderd. Twee meter. Anderhalve meter. Vervolgens stoppen we allebei: we moeten elkaar namelijk kruisen. Op het moment dat ik weer in beweging kom, doet hij precies hetzelfde. We stoppen allebei weer. Dit proces herhaalt zich nog twee keer. Lichtelijk awkward.

Geef mij maar verkeersborden en stoplichten voor voetgangers in openbare ruimtes. En kleding met een knipperlicht erop! Kunnen we die meteen als kersttrui gebruiken :).

Bekijk bericht