Indonesië deel 9 – Seminyak

De laatste drie nachten slapen we in een heerlijk hotel in Seminyak. Het hotel heet ‘Maison at C’ en onze kamer ziet er inderdaad uit als een klein huis. Ik durf zelfs te wedden dat de hotelkamer groter is dan ons huisje thuis. We hadden hier niet direct voor gekozen, maar vanwege een overboeking hebben we een gratis upgrade naar een family room gekregen. Geen probleem, geen probleem!

Bij aankomst ontvangen we een heerlijk welkomstdrankje, waarvan ik het geheime recept weet te ontfutselen: cranberrysap met sprite.

Die middag doen we het rustig aan, omdat het toch wel weer een flinke reis was van Nusa Lembongan naar Seminyak. We lopen even naar de zee om pootje te baden (lees: mega golf – hele jurk zeikie nat) en lezen nog wat aan het zwembad.

Het hotel heeft een gratis vervoerservice naar een paar toeristische plekken in de stad. We maken hier dan ook dankbaar gebruik van en laten ons droppen bij ‘Seminyak Square’, een groot (en lichtelijk klinisch) winkelcentrum. Zo’n plek waar je je net niet chic voelt op je modderige havaiana’s, naast alle Prada’s die verkocht worden. Op dit soort momenten kan ik altijd rekenen op mijn zonnebril. Poker-face en gaan!

De volgende ochtend worden we al vrij vroeg opgehaald door onze privé chauffeur voor die dag. Het klinkt misschien decadent, maar stiekem kost het maar 600.000 IDR (€40) voor een hele dag, inclusief benzine. En dan heb je nog gordels op de achterbank ook, haa!

We zien de Pura Tirta Empul, een tempel waar zuiverend water stroomt waarin je je kunt reinigen van je zonden. Heel komisch om te zien hoe iedereen het water induikt. Zelf vind ik de reiniging van mijn handen en voeten wel even genoeg vandaag.
Vervolgens worden we naar een koffieplantage gebracht waar we dé beroemde Indonesische koffie proeven: Luwak koffie. Een Luwak is een soort kat die de rauwe koffiebonen opeet en vervolgens weer uitkakt. De werknemers, die zichzelf de ‘poo seekers’ noemen, gaan op zoek naar de poep en maken de bonen erin schoon. Die bonen worden vervolgens gebrand en klaargemaakt voor consumptie. Qua planning was het misschien beter om ons te reinigen ná de poepkoffie, maar er was gelukkig geen poep terug te proeven :). Het schijnt de duurste koffie ter wereld te zijn. Wij betaalden 50.000 IDR voor een kopje, bijna €4. Voor Indonesische begrippen inderdaad flink aan de prijs!

We bezoeken nog twee tempels, waaronder de bekende Tanah Lot, de tempel die in zee ligt. Prachtig! Ook zien we nog één keer een prachtig stukje met enorme reisvelden.

De dag erna vliegen we terug naar Nederland, waar onze geweldige reis ten einde komt. Wat hebben we
ontzettend genoten van deze drie weken Indonesië, waarin we Java en Bali hebben bezocht! Onze eerste reis buiten Europa, maar zéker niet de laatste :).

Bekijk bericht

Indonesië deel 7 – Ubud

Wat is het fijn in Ubud! Het centrum is erg ingesteld op toeristen, maar dat maakt het eigenlijk wel erg gezellig. Goed voor een paar dagen, zoeken we daarna de rust weer wat meer op.

Een vriendin van me heeft twee maanden in Ubud gewoond en geeft ons leuke tips voor wat we kunnen doen hier. Zo bezoeken we allereerst de markt. Tot een uur of 9 in de ochtend worden voornamelijk groenten en fruit verkocht, daarna wordt het omgebouwd tot een toeristische markt. De geuren van de ochtendmarkt zijn wel de hele dag gezellig aanwezig. Vóór deze vakantie had ik geen flauw idee hoe Durian ruikt, inmiddels ben ik daar wel achter haha! Ik heb hem nog niet durven proeven.

Later die middag bezoeken we het bekende Monkey Forest. Goed voorbereid als we zijn nemen we helemaal niets mee; geen zonnebrillen, geen plastic tasjes en geen eten. De apen vinden ons dan ook bijzonder saai en keuren ons geen blik waardig. Het is alsnog heel geinig om te zien hoe de andere toeristen zich aan de haren laten trekken door de aapjes, omdat ze hen bananen voeren. Mocht je wel aangerand willen worden door een aap, dan kun je ter plekke stukjes banaan kopen!

Bekijk bericht

Indonesië deel 6 – Ijen vulkaan en Ubud (Bali)

Na het fantastische schildpadden avontuur worden we weer afgezet in Kalibaru. We verblijven dit keer in een ander hotel, waar ons uitzicht ook al zo adembenemend mooi is. Geen probleem! We blijven hier echter niet al te lang, vanavond worden we om 0.00 opgehaald om de Ijen vulkaan te gaan beklimmen. Het voelt stiekem een beetje “Pretty Woman” achtig om alleen een hotelkamer voor overdag te boeken, maar het is heel fijn om ‘s middags even een tukkie te kunnen doen.

Om 2.00 arriveren we bij de voet van de Ijen vulkaan, die nog steeds actief is. Met een gids (wat een kletskous!) lopen we naar boven. De steile hellingen in combinatie met het constante gebrabbel maken het een vrij pittige tocht, maar het uitzicht onderweg is prachtig. De gids is van de grapjes (look, they call that mountain the girls mountain), wijzend naar zijn eigen borst. Ook roept ie tegen onze flink zwetende achterburen dat ze er bijna zijn (not!) en doet hij een gasmasker geluid na bij alle mensen die er zo eentje dragen. Naast de grapjes vertelt hij ons ook mooie verhalen over de mijnwerkers, zijn familie en zijn geloof. Vlak voordat de zon opgaat, is het tijd voor zijn gebed. Bijzonder om daar naast te zitten!

Bekijk bericht

Indonesië deel 5 – Kalibaru en Sukamade

De treinrit van Probolingo naar Kalibaru duurt precies drie uur en ik vermaak me prima. In de trein hangt een videoscherm waarop de gekste video’s worden getoond. Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd hoe je een handgreep van een vork kunt maken en wat je precies moet doen om een gasmasker van een plastic flesje te creëeren. Educatief man!

Waar we meestal bij de stadjes besluiten om geen taxi te nemen, spreken we met elkaar af dat we dat nu voor een keertje wel zullen doen. Bij aankomst op station Kalibaru kijken we dan ook verwachtingsvol naar links. En naar rechts. Geen taxi. “Die komen we zo wel tegen!” We lopen alvast een stukje in de richting van het guesthouse waar we verblijven. Er wordt flink naar ons getoeterd en gezwaaid. Bij de eerste tien keer draai ik me verwachtingsvol om, in de hoop dat een taxi naar ons aan het seinen is. Helaas. Later leren we dat er geen taxi’s in Kalibaru zijn. De wandeling naar het guesthouse is prachtig, het is er zo ontzettend groen met vele rijstvelden, plantages en palmbomen. Bij het guesthouse worden we opgewacht met een welkomstdrankje en home-made loempia’s. We worden uitgelachen door andere Nederlanders dat we geen vervoer hadden geregeld. Maar die meneer had wel mooi een dikke buik :).

Bekijk bericht

Indonesië deel 4 – Malang en de Bromo Vulkaan

Ook in Malang moeten we ons door de taxichauffeurs wurmen, wat een luxe! Toch besluiten we om lekker te lopen naar de bed & breakfast. Na 8 uur in de trein is het wel lekker om even te bewegen. We hebben veel bekijks op straat (toeter! Toeter!), Malang lijkt dan ook minder toeristisch dan Yogjakarta. Als er straks in Nederland naar me getoeterd wordt, moet ik niet vergeten dat een toeter ook daadwerkelijk een functie kan hebben, haha. De overheid zou hier erg rijk worden als ze voor elke ‘overbodige’ toeter een boete uit zouden delen.

Ook wanneer we door de stad lopen, worden we door veel giechelende meisjes en moeders uitgenodigd voor een selfie. Mocht je dus nog niet tevreden zijn over je eigen selfies, dan raad ik je Indonesië erg aan. Je hebt hier veel mogelijkheden om te oefenen op je perfecte selfie face ;).

Bekijk bericht