Neverdullmoments

Hoe de stemming in mijn auto plotseling omsloeg

Het is donderdagochtend en ik ben op weg naar mijn werk. Ik heb vandaag het eerste uur vrij, een prima begin van de dag! Op een gegeven moment kom ik op een weg waar ik 30 km/u mag rijden omdat het binnen de bebouwde kom is. Een mooi, bosrijk stukje waar ik zonder tegenzin in een slakkengangetje relaxt doorheen rij.

Plotseling wordt mijn rustige moment bruut verstoord door een enórme spin die zich op mijn motorkap heeft laten vallen. Direct gaat er een rilling door me heen: grote spinnen zijn mijn ding niet zo. Hij kruipt langzaam vooruit op mijn motorkap en dan… Oh nee… Oh shit… begint hij op mijn voorruit te klimmen. Heel langzaam trekt hij zichzelf omhoog en vol walging kijk ik (met een schuin oog op de weg) toe hoe hij steeds meer op ooghoogte terechtkomt. Even overweeg ik om de ruitenwissers aan te doen, maar dat vind ik wel heel wreed. Dit dikkie kan er ook niets aan doen dat ik precies onder de boom langsreed waar hij zich zo nodig van af moest laten vallen. Ieeeeehl.

Op een gegeven moment is de spin zo ver gekropen dat hij op mijn dak verdwijnt. Pfieew, ik kan weer even rustig adem halen. Vervolgens begint de volgende horror: want uhhhl, straks valt hij er af, precies voor mijn neus! Rillend zit ik in de auto en probeer ik niet al te hard te remmen. Wat een griezelrit is het ineens geworden!

Wanneer ik bij school ben uitgestapt, kijk ik goed om me heen of ik de spin niet toevallig in de attack modus zie zitten, maar het valt gelukkig alles mee. Niet te vinden. Het idee dat hij zich misschien onder mijn auto heeft verstopt, druk ik weg. Overdrijven kan ook…

Toch ben ik op de terugweg intens dankbaar dat de bomen niet aan de linkerkant van de weg staan. Ik hoef er pas volgende week weer langs, nu heb ik rust. Fijn weekend!

Empathische fotoshoot

Samen met mijn zus ben ik bezig om de tuinlampjes op het dakterras op te hangen. Voor het mooiste foto-effect, verplaatsen we de tuinstoelen. Verontwaardigd hoor ik ineens achter me: “heuj! Die stoelen hebben we net een week en er zit nu al een dooie spin op!!” Plechtig kijkt ze hem nog even aan: “rust in vrede, vriend.”

In mijn slaapkamer

(2011) “DOR! Er zit er weer één!!” Ik staar vol afschuw naar mijn plafond en het eerste wat ik denk is: mijn zus moet NU komen. In de jaren dat mijn zus en ik opgroeien, wordt het al snel duidelijk dat – ondanks het feit dat we een eeneiige tweeling zijn – we niet overal hetzelfde in zijn. Zo ben ik 1 cm langer, zijn mijn voeten 1 maat groter en ben ik bang voor spinnen. “Kom nouuuuu! – Jahaaaa.” Even later komt mijn stoere zus met een beker en een papiertje aanlopen die nu standaard al klaarliggen in haar kamer. Verveeld vraagt ze me waar hij nu weer zit. Ik wijs naar mijn linkerbovenhoek. Behendig klimt ze de ladder van mijn hoogslaper op om bij de engerd in de buurt te komen. Ik sluip mijn kamer uit, want ik wil een eventuele mislukte operatie niet zien. Ik loop richting haar kamer om de 5 cent op haar bureau te leggen. Inderdaad, ik betaal mijn zus voor spinnen verwijderen. “Ja hallo, dit is wel een hele dikke!” roept mijn zus verontwaardigd vanuit mijn kamer. “Die is duurder hoor, die krijgt obesitas toeslag!”

In de wc

[2012] Als je nodig naar de wc moet, dan kun je het nog wel even ophouden, maar op een gegeven moment moet je toch.

Voorzichtig maak ik de deur naar het toilet open en tuur naar binnen. Voor zover ik dit zie, is de kust veilig en met een strakke blik bereik ik de wc. Ik kijk niet opzij, ik kijk niet naar boven en ik kijk al helemaal niet achter me. Ik doe mijn ding, was mijn handen en sta binnen een minuut weer buiten. Zo gaat dit nu al de hele week, om gek van te worden.

Ik woon nog bij mijn ouders, waar ik de luxe heb dat er 3 wc’s zijn om uit te kiezen. Ik heb af en toe wel de andere wc gebruikt hoor, maar ik vind af en toe toch dat ik mijn angst moet overwinnen. Dit gaat erg goed, tot het op een dag goed misgaat.

Bekijk bericht

In het hostel

(oktober 2015) Ik heb voor het eerst in een hostel geslapen. Wat een leuke ervaring! Samen met een vriendin ben ik in oktober naar Gent geweest. Het leek ons leuk om meteen voor de all the way ervaring te gaan en een gemengde kamer te boeken voor 10 personen. Toen we na het inchecken de kamer binnenliepen, stonden daar keurig 5 stapelbedden op een rij. De meeste bedden waren al voorzien van een eigenaar, dus voor ons bleven twee hoge plaatsen naast elkaar over. Prima!

Bekijk bericht