Er staan drie mensen voor me in de rij bij de supermarkt. Getraind scant de caissière de producten en vraagt steeds keurig: “wilt u het bonnetje?”

Twee mensen willen het bonnetje.

Nu ben ik aan de beurt. Ik steek mijn pinpas in het apparaat en toets mijn pincode in. Mijn “ja graag” op de routinevraag ligt op het puntje van mijn tong en popelt om de show te stelen. Tot mijn stomme verbazing vraagt de vrouw me echter niets en print gewoon de bon voor me.

Waarom stelt ze mij deze vraag niet? Zie ik eruit als een bonnenverzamelaar? Heb ik een “ja graag”-blik?

Wanneer ik die avond thuis een foto maak van de kassabon en de cashback-producten op de site van Scoupy invul om mijn geld terug te kunnen vragen, valt het kwartje.