Dagboek van uur tot uur: terugreis vanuit Bali

Er zijn dagen dat je van hot naar her rent, waar je amper de tijd hebt om na te denken, waar je achteraf eigenlijk niet eens meer kunt vertellen wat je nou allemaal gedaan hebt. Vandaag was niet zo’n dag. Er zijn eigenlijk maar weinig dagen zoals deze, waarop je (noodgedwongen) geen klap uitvoert! Juist daarom lijkt het me leuk om mijn dag in een overzichtje per uur te zetten.

07.00 – De wekker gaat, tijd voor ontbijt! Dat is nooit een straf in een hotel :).
08.00 – Buikje gevuld met brood, wafel, cappuccino en wat fruit. Tijd om in te pakken.
09.00 – Shit, waar is m’n zonnebril?
10.00 – De ‘Blue Bird’ taxi heeft ons zojuist afgezet op de luchthaven van Bali.
11.00 – Hoezo komt mijn tas maar niet uit de scanner? Ah, vals alarm.
12.00 – Waar blijft ie nouhou?
13.00 – Iets te laat, maar we zijn vertrokken! Op naar Jakarta AirPort.
14.00 – Die nasi van de passagier achter me stinkt best wel.
15.00 – Hello Jakarta!
16.00 – Prima koffietje bij de Starbucks.
17.00 – Plaspauze
18.00 – Nog zes uur wachten.
19.00 – “Kom, we gaan eten! Dan hoeven we daarna niet zo lang meer te wachten.”
19.15 – Okee deze service was wel heel snel.
20.00 – Even netflixen :).
21.00 – “We are with two people, does that count as a group?” Helaas, toch maar naar de lange incheckbalie ;).
22.00 – We hebben nog geld over, laten we nóg een flesje water kopen.
23.00 – Haha, slapen met je mond open ziet er best wel raar uit.
0.00 – Jaaaaa we gaan Boarden! Op naar Dubai, waar we vervolgens overstappen op de vlucht naar Amsterdam.

Bekijk bericht

Indonesië deel 1 – Jakarta

In januari boekten we deze reis, maar het is dan nog heel onwerkelijk allemaal. Mijn vriend en ik zijn nog nooit buiten Europa geweest, een vliegreis langer dan 4,5 uur (Tenerife) hebben we dan ook nog niet meegemaakt. Bijzonder dat we dit samen voor het eerst doen, maar ook extra spannend!

Veel te vroeg arriveren we op Schiphol. Laura en haar vriend brachten ons met de auto, heel lief! We wachten een uurtje totdat we onze bagage mogen droppen. Naast me zit een oude vrouw die om de haverklap vragen stelt aan haar dochter. “Kunnen we al inchecken? Is het ticket voor de terugreis al geregeld? Is het handig om nu alvast naar het toilet te gaan?” Ik moet in mezelf een beetje lachen. Ook ik ben af en toe heel goed in het stellen van ‘onnodige vragen voor de zekerheid’. Natuurlijk weet ik heus wel hoe lang onze vlucht duurt, of mijn vriend z’n telefoon in z’n eigen tas heeft gestopt en of alle tickets geprint zijn. Voor dit soort vragen maakt leeftijd blijkbaar niet zo veel uit.

Bij de bagage drop staan we bijna vooraan, heel fijn! Direct erna lopen we door naar de douane. Op een klein spannend momentje na – ik had mijn boarding pass bij de ‘lege flessen dump’ laten liggen – loopt alles voorspoedig.

Bekijk bericht

Schiphol is geen schiphol zonder… (Clichés #1)

In mijn groeiende rommel (jup, weer begonnen met werken ;)) vond ik vanmiddag één van mijn notitieboekjes terug. Onderweg naar Kos krabbelde ik een blogidee in het boekje: “schiphol clichés”. Ik merk dat ik zeer gelukkig word van clichés, echt zo’n gevalletje “yes, daar zijn we weer!” Uiteindelijk slaan deze clichés meer op vliegreizen in het algemeen en dan vooral ook het gedrag van mensen 😉 Ik deel ze met je!

Op het vliegveld, voor het stijgen

  • “Mind your step”
  • Overal zijn joggingbroeken (guilty).
  • Maar ook zéér mooi opgemaakte dames. Haren in de krul. Om 03:45 ?!?! (Not guilty).

Bekijk bericht

Sassen op Schiphol

Met een redelijk lege blaas ben ik bezig met mijn zekerheidsplasje. Het is 05:00 en we kunnen bijna boarden. Nog even en dan vliegen we naar Kos!

In de verte hoor ik een vrouw met haar dochter praten. Ze komen de toiletruimte binnen en gaan elk naar een eigen wc. “Sanne, je moet zo wel opletten, dit zijn van die automatisch doorspoelende wc’s!” Sanne is even stil en piept dan zachtjes: “nee hè, dat vind ik eng!” Ik grinnik zachtjes: ik weet nog zo goed dat ik dit ook altijd eng vond. Of de deur op slot moeten doen, nog zoiets levensgevaarlijks.

Inmiddels ben ik klaar en mijn wc spoelt door. “Ben je nu al klaar?!” Vraagt Sanne aan haar moeder. “Neehoor, ik ben nog bezig! Dat is de mevrouw naast ons.” Sanne is weer stil. Inmiddels was ik mijn handen en hoor ik de wc naast die van mij doorspoelen. De moeder loopt naar buiten en kijkt mij lachend aan. Dan spoelt ook de wc van Sanne door. Ze slaakt een gilletje, maar komt even later trots naar buiten gelopen. Het is een schattig meisje van een jaar of 5. “Zo mam, dat heb ik ook overleefd!”

Zo’n drie uur later zie ik Sanne opnieuw in het vliegtuig. In haar eentje loopt ze stoer richting het vliegtuigtoilet. Die komt er wel.

Schipholgroetje

Daar gaan we! Op naar Bali! Binnenkort komen hier de leuke vakantieblogs, maar voor nu kan ik alleen maar zeggen dat het rondhobbelen in joggingbroeken op schiphol ons prima bevalt!

Tot snel! Sampai jumpa!