Mirror on the wall

Ik ben mijn handen aan het wassen in de riante toiletruimte van het Van der Valk restaurant. De inrichting is er altijd luxueus en het ruikt er heerlijk. Subtiel open ik mijn mond om te kijken of er een stukje basilicum tussen mijn tanden is blijven steken.

Op dat moment komt er een ouder dametje naast me staan en wast giechelend haar handen. Ik kijk vriendelijk opzij en ik zie dat haar stokoude moeder (niet te missen!) aan komt waggelen en naast haar komt staan. Samen bekijken ze de sjieke kraan en zoeken ze de sensor voor het water.

Mijn handen zijn droog en ik loop richting de grote spiegel, mijn laatste halte voordat ik het restaurant weer inga. Ik check of ik mijn shirt netjes in mijn broek hebt gestopt en of mijn haar nog een beetje gezellig zit. Dit allemaal op een subtiele manier: het blijft toch altijd een beetje awkward om jezelf helemaal op te doffen in een openbaar toilet.

Op dat moment komt de eerste vrouw naast me staan. “Heerlijk hè meis, kijken of alles er nog goed bij staat en hangt.” Ze begint flink aan haar rok te sjorren en met haar haren te schudden. “Doe mij ook zo’n spiegel thuis!” Haar moeder komt er ook weer aan en ik geef ze glimlachend de ruimte.

In het restaurant

[2011] Met mijn vriend ben ik een weekendje weg in Brabant. We slapen in een heerlijk hotel, vlak naast de bosrand. Op de eerste avond gaan we altijd graag uit eten en we hebben vanavond om 18:30 gereserveerd. We krijgen een plekje toegewezen en gaan lekker zitten. De ober komt direct onze kant op en geeft ons de menukaarten. Hij vraagt me wat ik wil drinken en ik antwoord: “Zoete witte wijn alstublieft!” De ober schrijft geamuseerd mijn keuze op. Hij kijkt me vervolgens met een wijze blik aan.”Je bent net begonnen met wijn drinken? Leuk hoor! Ja zo gaat dat, dan begin je met zoete witte wijn, dan wordt het droge wijn en dan uiteindelijk begin je aan de rode wijn.” Ik voel me licht beledigd, omdat hij me zojuist als een beginner omschrijft. Ik denk erover om hem terug te antwoorden dat ik al sinds mijn 12e rode wijn drink (oké, ik kreeg één slokje bij opa en oma), maar ik houd mijn mond. Één betweter is al genoeg. Als de ober weer wegloopt, rol ik met mijn ogen en kan ik er wel om lachen.

Bekijk bericht

In het restaurant

Met mijn lieve vriend zit ik vrijdagavond in het sushirestaurant in Duinkerke. Die middag had ik telefonisch alvast gereserveerd, als een soort valentijnsverrassing. Stipt op tijd stappen wij het restaurant binnen. Het is er nog helemaal leeg en de ober komt direct naar ons toe om de reservering op zijn blocnote te zoeken.

Even later vullen we het all-you-can-eat lijstje in en leggen het op tafel. Algauw komt een serveerster onze eerste sushironde brengen. Als ze de bordjes neerzet, blijft ze even staan en hakkelt ze: “eh.. ehm, eet uh.. smakeliek!” Wij lachen en bedanken haar vriendelijk. Ik blijf het grappig vinden dat het zo duidelijk is dat wij uit een ander land komen, ondanks dat ik gewoon Frans spreek tegen het personeel. Als we na vier gangen om de rekening vragen, verbaast mij de vraag: “komen jullie uit België?” dan ook helemaal niks. Waar kom je anders vandaan dan Het Noorden, als je om 19:00 ‘al’ binnenloopt en om 20:30 weer vertrekt?