Indonesië deel 5 – Kalibaru en Sukamade

De treinrit van Probolingo naar Kalibaru duurt precies drie uur en ik vermaak me prima. In de trein hangt een videoscherm waarop de gekste video’s worden getoond. Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd hoe je een handgreep van een vork kunt maken en wat je precies moet doen om een gasmasker van een plastic flesje te creëeren. Educatief man!

Waar we meestal bij de stadjes besluiten om geen taxi te nemen, spreken we met elkaar af dat we dat nu voor een keertje wel zullen doen. Bij aankomst op station Kalibaru kijken we dan ook verwachtingsvol naar links. En naar rechts. Geen taxi. “Die komen we zo wel tegen!” We lopen alvast een stukje in de richting van het guesthouse waar we verblijven. Er wordt flink naar ons getoeterd en gezwaaid. Bij de eerste tien keer draai ik me verwachtingsvol om, in de hoop dat een taxi naar ons aan het seinen is. Helaas. Later leren we dat er geen taxi’s in Kalibaru zijn. De wandeling naar het guesthouse is prachtig, het is er zo ontzettend groen met vele rijstvelden, plantages en palmbomen. Bij het guesthouse worden we opgewacht met een welkomstdrankje en home-made loempia’s. We worden uitgelachen door andere Nederlanders dat we geen vervoer hadden geregeld. Maar die meneer had wel mooi een dikke buik :).

Bekijk bericht

Indonesië deel 4 – Malang en de Bromo Vulkaan

Ook in Malang moeten we ons door de taxichauffeurs wurmen, wat een luxe! Toch besluiten we om lekker te lopen naar de bed & breakfast. Na 8 uur in de trein is het wel lekker om even te bewegen. We hebben veel bekijks op straat (toeter! Toeter!), Malang lijkt dan ook minder toeristisch dan Yogjakarta. Als er straks in Nederland naar me getoeterd wordt, moet ik niet vergeten dat een toeter ook daadwerkelijk een functie kan hebben, haha. De overheid zou hier erg rijk worden als ze voor elke ‘overbodige’ toeter een boete uit zouden delen.

Ook wanneer we door de stad lopen, worden we door veel giechelende meisjes en moeders uitgenodigd voor een selfie. Mocht je dus nog niet tevreden zijn over je eigen selfies, dan raad ik je Indonesië erg aan. Je hebt hier veel mogelijkheden om te oefenen op je perfecte selfie face ;).

Bekijk bericht

Indonesië deel 3 – Borobodur

 

Naast de Prambanan die we inmiddels bezocht hebben, heeft Java een nóg bekendere tempel: de Borobodur. Waar de Prambanan een hindoeïstische tempel is, is de Borobodur juist een boeddhistische tempel. Een arrangement dat je kunt boeken is de Borobodur sunrise, inclusief een fietstocht. Op een mountainbike bezoek je de omliggende rijstvelden, een theeplantage en de nabijgelegen dorpen. Het enige jammere is dat we midden in de nacht moeten worden opgehaald. Een paar dagen later gaan we ook al een nachtje doorhalen, dus het klinkt al met al niet ontzettend aantrekkelijk. Toch besluiten we deze tour te boeken, dapper dat we zijn.

Niet veel later krijgen we te horen dat het al vol zit. Goh. Dan maar overdag heen! Achteraf gezien was dit een prima keuze, het is de hele dag mega bewolkt geweest waardoor er geen sunrise te zien was. Geluk bij een ongeluk :). We spreken met onze chauffeur af dat we om 18.00 terug zullen zijn bij het busje. Rond 17.15 zijn we klaar en lopen we alvast terug naar de bus. We zien dat iedereen al terug is en heel afwachtend zit te turen of wij er nou al niet eens aankomen. De opluchting is van hun gezichten te lezen, de terugreis duurt namelijk ook nog wel eventjes! Een beetje schuldbewust denk ik terug aan de vorige dag. Ook daar hadden we om 18.00 afgesproken en we kwamen toen om 17.58 aanzetten. We waren ook toen al wat eerder klaar, maar zijn rustig een wandelingetje om de tempel gaan maken. Zou er toen ook al een uur op ons gewacht zijn? Nou ja, pech gehad :). Op de terugreis bedenken we een nieuw spelletje: raad de toeter. Per situatie schatten we in of er wel of niet getoeterd wordt. Bovendien houden we de score bij (45 keer!).

Bekijk bericht

Indonesië deel 1 – Jakarta

In januari boekten we deze reis, maar het is dan nog heel onwerkelijk allemaal. Mijn vriend en ik zijn nog nooit buiten Europa geweest, een vliegreis langer dan 4,5 uur (Tenerife) hebben we dan ook nog niet meegemaakt. Bijzonder dat we dit samen voor het eerst doen, maar ook extra spannend!

Veel te vroeg arriveren we op Schiphol. Laura en haar vriend brachten ons met de auto, heel lief! We wachten een uurtje totdat we onze bagage mogen droppen. Naast me zit een oude vrouw die om de haverklap vragen stelt aan haar dochter. “Kunnen we al inchecken? Is het ticket voor de terugreis al geregeld? Is het handig om nu alvast naar het toilet te gaan?” Ik moet in mezelf een beetje lachen. Ook ik ben af en toe heel goed in het stellen van ‘onnodige vragen voor de zekerheid’. Natuurlijk weet ik heus wel hoe lang onze vlucht duurt, of mijn vriend z’n telefoon in z’n eigen tas heeft gestopt en of alle tickets geprint zijn. Voor dit soort vragen maakt leeftijd blijkbaar niet zo veel uit.

Bij de bagage drop staan we bijna vooraan, heel fijn! Direct erna lopen we door naar de douane. Op een klein spannend momentje na – ik had mijn boarding pass bij de ‘lege flessen dump’ laten liggen – loopt alles voorspoedig.

Bekijk bericht