Geen gezicht, die pleister!

(2013) Het is eind juli en ik ben samen met drie vriendinnen op vakantie in Gran Canaria. Feesten, slapen, strand, jeepsafari, boodschappen doen, Thomas ontmoeten (!), zwemmen, lezen, eten, kletsen en genieten. Een greep uit de woorden die onze vakantie heel goed samenvat. Heerlijk!

Na een paar dagen genieten besluiten we om in plaats van naar het strand te gaan, weer eens af te koelen in het zwembad. Strand of zwembad, één van de betere dilemma’s in het leven. Niet lang nadat ik het water in geplonsd ben, stoot ik keihard mijn grote teen. Ik ga het water uit en bekijk de schade. “Ah nee! Wie heeft er pleisters mee?” Gelukkig is er altijd minimaal één vriendin die wél goed voorbereid op reis gaat die me een pleister kan geven.

“Zal je altijd zien.. heb ik nét mijn nagels gelakt, moet er weer een nagel crashen.” Beteuterd kijk ik naar mijn ingepakte teen. Vervolgens kijk ik naar de salontafel, daarna weer terug naar mijn teen. Wacht eens even… zou het werken?

En zo laat ik tien minuten later trots mijn gepimpte teen zien aan mijn vriendinnen, compleet met rode nagellak óp de pleister in de vorm van een nagel. Gevalletje patent aanvragen, als je het mij vraagt ;-).

Liever de blog beluisteren? Klik hieronder op de video!

Sweet but shocking

Het is vrijdag en ik heb een klein wondje op mijn nek. Goeie openingszin, of wat?! Mijn pleister zit helaas precies op een ‘scharnier’ in mijn nek, waardoor hij steeds loslaat. Zo ook vanavond. Omdat ik er zelf niet goed bij kan, vraag ik mijn zus om hulp. “Dor, kun je voorzichtig een nieuwe pleister opplakken?” Mijn zus staat op: “jahoor!” Ze pakt de pleister en beweegt hem richting mijn nek. “AU!” Ik veer overeind en we schieten allebei hard in de lach. Mijn zus heeft me zojuist een mega schok gegeven, precies op mijn wondje. “Misschien heb ik hem nu wel dichtgeschroeid.”