Het is donderdag en ik geef les aan één van mijn vwo klassen. Ik heb een goede band met deze klas en ze zijn lekker aan het werk.
Om 12:03 kijk ik op mijn horloge. “Ohh jongens, het is al tijd! Jullie mogen gaan.” Bij ons op school gaat er geen bel, waardoor je zelf de tijd een beetje in de gaten moet houden. Ze treuzelen duidelijk, hetgeen ik verdacht vind. Normaalgesproken staan ze vijf minuten voor tijd al bijna naast hun stoel. “We hebben nu een toets mevrouw, kunnen we niet gewoon gezellig bij u blijven?”
Schatjes. Maar nee, hup, actiee!