Samen met Laura en haar vriend eten we gezellig bij mijn ouders. Normaal gesproken eten we áltijd aan tafel, maar vanavond is een uitzondering. En dat terwijl maar een fractie van het gezelschap ook maar iets om voetbal geeft. Maar hé, het kan voorlopig wel weer één van de laatste keren zijn dat we het Nederlands elftal mogen aanschouwen! Vooruit dan maar, voor die tv.
Tijdens de pauze rommelt mijn moeder wat in de keuken en schuift niet veel later ook voor de televisie. Op een gegeven moment verschijnt de scheidsrechter vol in beeld. “Hee, die man ken ik!” Zegt mijn moeder. Ik ben onder de indruk – ik heb namelijk absoluut geen flauw idee naar wie ik zit te kijken – totdat de volgende opmerking volgt. “Wie eh.. is dat nou ook alweer?” Er wordt een droge opmerking richting mijn moeder gemaakt: “weet je zeker dat je hem niet gewoon van de eerste helft herkent?”
