Confessions bij de kapper

Eens per 8 maanden (als het al niet langer is) besluit ik om weer eens naar de kapper te gaan. Na meestal weken gedacht te hebben: “oké het wordt nu wel weer eens tijd,” loop ik vaak impulsief bij de kapper binnen. “Hoi, hebben jullie toevallig tijd?” Meestal kan ik snel terecht.

Zo ook deze keer. “Ga maar zitten hoor, ik kom zo bij je.” Een beetje ongemakkelijk kijk ik naar mezelf in de huge spiegel. Na een paar seconden krijg ik een ingeving: goh, laat ik mijn elastiekje eens uit mijn haar halen. Ik ben een gevalletje lekker mijn haar in een knot na het haren wassen en ik zie dan ook hoe mijn haar ietwat ontploft uit het elastiekje komt.

Bekijk bericht