Darcy zit op de vensterbank, maakt braakgeluiden, racet op het tapijt af en kotst zijn avondeten plus een half verteerd kippensnoepje uit op ons zachte kleed. James snelt er op af, ruikt aan het vlezige hoopje en begint er vervolgens als een malle mee te basketballen.
O jee, het is menens. James reageert niet op aluminiumfolie. Normaal komt hij van ver aangestoven om met zijn favoriete speeltje te spelen. Nu zit hij me echter strak aan te kijken en verroert nog geen snorhaar. Snel ga ik op zoek naar een tampon, om te kijken of we vandaag met één of twee onweer-getraumatiseerde katten te maken hebben.
(2012) Verwachtingsvol kijk ik naar de gezichtsuitdrukking van mijn vriend. Hij is aan het bellen en kijkt geconcentreerd voor zich uit. Hij luistert aandachtig en ik word steeds nieuwsgieriger. Dan kijkt hij plotseling ontzettend verheugd en mijn hart maakt een sprongetje. Het is gelukt!
Nog geen vijf minuten later zitten we in mijn moeders auto, onderweg naar Utrecht. We rijden niet veel in deze auto, maar soms is het wel handig om hem af en toe te lenen! Onze bestemming vanavond is een wat afgezonderde boerderij. Op deze plek gaat voor ons straks een nieuw hoofdstuk beginnen. Vanaf vandaag zullen we niet meer met zijn tweetjes wonen, maar worden we de trotse ouders van twee jonge katjes!
Na de verstopte weg uiteindelijk gevonden te hebben, draaien we de auto op het grindpad en lopen we snel over het erf om de katjes te ontmoeten. Het is een nestje van ruim acht weken oud. De katjes zijn slordig: rood-wit gevlekt en zwart-wit gevlekt. Drie heren en twee dames. Wat zijn ze nog lief en klein! We smelten direct bij het zien van onze twee zwart-witjes die we telefonisch al hadden gereserveerd. Bij het zien van de foto op Marktplaats waren we het dierect eens: dit worden ze. In real life zijn ze des te schattiger.