Het is dinsdag en ik heb vandaag een korte dag op school. De vergadering van vanmiddag gaat niet door, wat betekent dat ik om 13:30 klaar ben. Fijn!
Die ochtend in de keuken besluit ik dan ook om niet al te veel eten mee te nemen. In plaats daarvan vind ik het lekker om thuis nog even uitgebreid te lunchen. Omdat ik toch wat mee wil nemen, beleg ik een pannenkoek (heeeerlijk, van die kant en klare koude pannenkoeken in de koelkast!) met stroop en rol ik hem op in een stuk aluminiumfolie.
Iedereen kent wel die filmscène, waarbij er bij een koud watertje eerst met de grote teen gevoeld wordt of het water niet te koud is.
Iedereen met katten herkent wel die mysterieuze, slijmerige haarballenplasjes op de vloer.
Vanmorgen liep ik zonder lenzen door het huis en beleefde mijn grote teen beide substanties/scènes in één minuut. Just lovely.
(Lang geleden) Mijn zus en ik zijn met mama mee naar de Aldi. Wanneer we langs de koeling lopen, werpt mam er een blik in en zegt verrast: “oh kijk, meiden! Slakken met kruidenboter. Die gaan we binnenkort eten!”
Op een avond is het dan zo ver. Het dozijn slakken staat voor ons op tafel, klaar om gegeten te worden.
De uitslag: mijn zus neemt een hapje en spuugt het direct weer uit. Ik neem een hapje en slik hem moeizaam door. Mama eet één slak en is daarna klaar. En papa? Pap kauwt dapper de overige 9 slakken weg.