Neverdullmoments

De rotonde

Het is vrijdagochtend en ik ben onderweg naar paardrijden. Het is de bedoeling dat we rond 09:00 op stal zijn, zodat we ruim de tijd hebben om de paarden te halen, te poetsen en op te zadelen. Ik moet nog ongeveer een kilometer rijden als ik bij een rotonde aankom. Het is een rotonde waar voetgangers en fietsers voorrang hebben en ik minder vaart voor een man met zijn hond. Ze zijn er bijna en ik schat in dat ze precies zullen oversteken op het moment dat ik de rotonde opkom. Ik rij nu 30, 25, 20, 15… ze zijn er nu echt bijna, goed getimed Laura! Het voelt altijd fijn om mensen voorrang te geven. Kijk mij nou eens braaf de verkeersregels volgen.

De hond besluit echter dat hij precies op het stukje gras naast de oversteekplek even mooi zijn behoefte kan gaan doen. De man slaat demonstratief zijn handen in de lucht voor deze slechte timing en kijkt me verontschuldigend aan. Hij rolt met zijn ogen en kijkt lachend naar zijn hond, die prinsheerlijk begint te poepen. Ik lach terug en begin weer te rijden. Op naar nog meer blijmakende dieren!

Bekijk bericht

Spannende eerste vakantiedag (ingezonden #10)

Het is maandagochtend en ik besluit om een lekkere wandeling te maken. Aangekomen in het bos, kijk ik op het bord om een route uit te kiezen. Er zijn twee routes die me aantrekkelijk lijken: een route van 5 km of een route van 13 km. Hmmm, eigenlijk heb ik zin in een route van 8 km. What to do? Ik besluit om eerst de route van 5 km te doen. Mocht ik daarna nog zin hebben, kan ik hem altijd nog een tweede keer doen.

Vrolijk ga ik op pad. De lucht is blauw en het is heerlijk rustig in het bos. Wat een heerlijke eerste vakantiedag! Voor een tijdje gaan beide routes gelijk op. Na ongeveer een kwartier moet ik linksaf voor mijn route. De lange route gaat naar rechts. Even sta ik stil: zal ik…? Oké, ik ga de lange doen. En ik sla rechtsaf.

Het komende half uur kom ik niemand tegen. Wat is het hier ontzettend chill! De vogeltjes kwetteren en mijn hoofd raakt helemaal leeg. Ik denk niet meer na over mijn werk en alle andere dagelijkse gedachten heb ik inmiddels ook van me af kunnen schudden.

Na een tijdje zie ik in de verte drie mensen opdoemen. Ha! Toch nog mensen in het bos. Dan zie ik dat het geen drie mensen zijn, maar twee mensen en een enorme hond. Maar dan ook echt een enorme hond. Wanneer ze nog dichterbij komen, zie ik dat de hond een muilkorf draagt. Op zich ben ik niet bang voor honden, maar het schrikt toch een beetje af.

De mensen lopen inmiddels op zo’n 3 meter afstand en we kruisen elkaar bij een splitsing. “Goedemorgen,” zegt de man vriendelijk. “Mag ik wat vragen? Welke kant ga jij op?” Ik verbaas me even over de vraag maar zeg dan: “ik ga rechtdoor.” De man stopt en laat zijn hond ook stoppen. “Ik heb misschien een beetje een gekke vraag hoor, maar ben jij bang voor honden?” Opnieuw verbaas ik me om zijn vraag, maar ik antwoord: “nee hoor.” De man antwoordt blij: “zou jij dan misschien even stil willen staan? Vind je het goed als ik mijn hond op je afstuur? Dan kan ik hem aan je laten ruiken.” Ehhh, okee. “Dat is goed hoor, sta ik hier goed? – ja, top!” De man laat zijn hond los en blaffend komt het bakbeest op me af. Oei. De man kijkt liefkozend naar zijn hond, dus ik neem aan dat alles volgens plan gaat. Even later komt de hond keurig tot stilstand en snuffelt hij aan me. Vervolgens loopt bij weer rustig terug naar zijn baasjes. “Bedankt, echt heel fijn dat je wilde helpen! We zijn hem aan het trainen en hij moet wennen aan nieuwe mensen.” Tevreden lopen we vervolgens allemaal weer onze eigen kant uit.

Bekijk bericht

Goedemorgen

“Oh dit is wel een schattige!” Het is zaterdagmiddag en er zijn een paar vrienden op bezoek. Op de een of andere manier is ons gesprekonderwerp overgegaan op wekkergeluiden. Ook ik heb mijn telefoon er even bij gepakt en ben ik aan het bekijken wat voor mogelijkheden mijn wekker heeft. Ik klik op een wekker die ik gisteren had gezet, druk op wijzig geluid en scroll door de lijst. Eend. Zijde. Nachtuil. Deurbel. Blaffen. Ha, blaffen, die ga ik eens proberen! Ik verwacht een schattig hondje, maar ik had het niet fouter kunnen hebben. Ik kan me niet voorstellen dat er ook maar één persoon op aarde is die dit geluid als wekker heeft.

(…)

“Welterusten!” Na een hele gezellige avond kruip ik rond half 3 mijn bed in. Morgen kunnen we lekker uitslapen, of in ieder geval een poging doen. Zowel mijn vriend als ik hebben niet echt uitslaaptalent, haha.

Een paar uur later zit ik rechtop in bed. Ik krijg mijn ogen amper open en ik weet vrij zeker dat het nog geen tijd is om op te staan. “Dor, het is 6.10! Hoezo gaat die hond op je telefoon zo tekeer?” Oeps. Kennelijk had ik niet alleen de wekkergeluiden getest, maar hem ook direct voor het echie aangezet. Op deze manier ga ik natuurlijk nooit uitslaaptalent ontwikkelen, haha.

Bekijk bericht

Even snuffelen

Ik besluit om in de bibliotheek te gaan studeren, even een andere omgeving dan thuis. Ik loop naar beneden, pak mijn fiets uit het hofje en doe de deur open om de straat op te gaan. Ik word direct begroet door een hondje. Het hondje zit aan een lijn vast, maar de eigenaar is door de hoek van de straat nog niet zichtbaar. Direct maak ik er een spelletje van:  wat voor eigenaar hoort hier bij? De hond blijft verder naar me toe lopen, terwijl de lijn alleen maar langer en langer wordt. Ik besluit te wachten tot de eigenaar komt, omdat ik anders misschien tegen hem of haar op bots. Uiteindelijk komt ze dan tevoorschijn. Kennelijk was het helemaal niet haar plan om deze straat in te gaan, want ze begeleid haar hondje met de riem de andere kant op. Lachend zegt ze tegen me: “haha, de hond verwachtte zeker iets leuks te zien toen hij deze straat in liep.” En weg waren ze. Ik geloof niet dat ze helemaal door had hoe lullig haar opmerking klonk. Volgende keer knip ik de riem door en neem ik hem lekker mee naar huis. Dan zal die hond wel eens zien wat voor leuks er hier te beleven is, ha!

Bekijk bericht