“Heb je goed getraind?” “Hou je zo erg van hardlopen dan?” Beide vragen heb ik de laatste weken stiekem wel eens met een “neuh” beantwoord.
Een aantal jaren geleden heb ik samen met Dorinde en een vriendin de echte Dam tot Damloop gelopen. Wat ons bezielde weet ik niet, maar we hebben er máánden voor getraind. Met Start to run, van Evy! Het was een mooi avontuur en we haalden alledrie trots de finish. Vervolgens heb ik járen niet hardgelopen, ik was er even van genezen 😉
De afgelopen jaren heb ik nog één keer meegedaan met een hardloopevenement, maar al gauw zei ik tegen mezelf: “die mensen hebben ook toeschouwers nodig, die taak neem ik wel op me.”
Tja, wat is er ‘misgegaan’? Een paar maanden geleden besloot ik dat ik wat gezonder wilde gaan leven. Het was bijna een gewoonte om elke avond wat lekkers te pakken. Dit in combinatie met een auto voor mijn deur en maar één keer in de week sporten, deed mij besluiten om me spontaan in te schrijven voor de Damloop by Night. Samen met mijn vriend en de vriend van mijn zus schreef ik me in voor deze 8 kilometer. Lachen!
Vervolgens ben ik vol goede moed het hardlopen weer op gaan bouwen. Het verbaasde me hoe goed mijn conditie eigenlijk nog was! De reden dat ik het langzaamaan deed, was om mijn knieën weer een beetje voor te bereiden. Na elk hardlooprondje dacht ik: “ik kan nog wel meer!” En uiteindelijk was ik dan toch echt klaar voor de Damloop by Night.
Om 19:00 namen we de trein richting Zaandam, zo leuk om te zien hoe de trein zich dan per station meer vult met hardlopers. De lucht buiten ziet er dreigend uit, maar echt last hebben we er niet van. Wel dragen we allemaal een extra jas en een joggingbroek over onze hardloopoutfit.
We lopen naar de sporthal, kleden ons om en lopen vervolgens richtig de start waar we onze tassen afgeven. Het is nu rond 20:10, om 20:25 mogen wij starten. Wanneer we bij het vak zijn aangekomen, kunnen we ons nog tussen het hek doorwurmen nadat een beveiliger ons wenkt. “Kom maar hoor, ga maar naar binnen.” Ik kijk een beetje verward naar de tijd: wij moeten pas over 10 minuten starten. Mijn vriend en de vriend van mijn zus beginnen al heen en weer te bouncen: “zullen we maar gewoon alvast achter de groep voor ons aanrennen? Dan kunnen we nu beginnen!” Ik krijg een error in mijn hoofd. “Neeee, ik heb me op 20:25 ingesteld. Ik wil eerst nog dansen met de cheerleaders en me mentaal voorbereiden. Mijn oortjes indoen enzo. Als ik nu abrupt begin, zit ik er niet lekker in.” Ik moet lachen om mijn autistische trekjes, maar ik ben wel blij met mijn besluit.
Nadat de 10 minuten voorbij zijn, starten wij ook in dit vak. Omdat we net even gewacht hebben, staan we helemaal vooraan en kunnen we direct weg na het startschot. Een, twee, drie, WOOOOOOOOOOW. Wat gaat iedereen snel!! Dit is niet mijn tempo jongens. RENNEN JULLIE ECHT ZO HARD? Ik zie mijn vriend niet meer. Direct schieten er dingen door mijn hoofd. Super leuk om vooraan te starten, maar ik moet wel echt even mijn eigen tempo vinden, hahahaha.
Onderweg beleef ik het volgende:
- de ene high five na de andere met kindjes die aan de kant staan!
- super gezellig al die feesttenten met dansende toeschouwers!
- oefff, flinke frituurlucht. Waar is de frisse lucht??
- Mensen die hun huizen helemaal kleurrijk hebben versierd, super tof!
- YES AL 1 KM!
- Wow, er loopt nu al iemand!
- Oh daar komt ze weer langsgerend…
- Loopt ze nou alweer?
- Oh, ze haalt me weer in.
- DIT IS TOCH GEEN TACTIEK JOH?!
- High five, high five.
- Jeeeeuj ik heb het bord van 2 km niet gezien en nu zit ik al op 3!! Dit gaat lekker.
- Oe, ik moet nu een stukje omhoog. Zometeen dus weer naar beneden, chill.
- “Wil je water??” Bij het waterpunt pak ik een bekertje aan en gooi ik een beetje in mijn gezicht. Ik kan namelijk niet zo goed zweten, dus al het vocht is welkom, hahaha.
- Ik ga dit liedje nog een keer luisteren, hier ga ik heel goed op!
- JEEEEJ artiesten op trommels. Ik ren dansend voorbij en lach breed naar ze.
- Bij het zien van nieuwe groepjes toeschouwers die voor ons klappen, krijg ik serieus kippenvel. Wat een sfeer!
- Go Laura, go Laura, go Laura
- JOTTEM NOG MAAR 2 KM!
- Er staat ook een vriendin bij de finish, zal ik haar zien?
- Ik begin al iets moeier te worden, maar het gaat zo lekker!
- De laatste kilometer. De finish komt dichterbij. Nog 300 meter. Sprinteeeeeeeeeeen!!
- GEHAAAAAAALD!
Dat moment dat je die medaille om je nek hangt, zo leuk! Echt een top ervaring en ik ben blij met mijn tijd van 55 minuten! Zeker motiverend om me weer in te schrijven voor een nieuwe wedstrijd binnenkort 🙂
