Kijk eens naar buiten!

Samen met mijn vriend woon ik in het centrum, in een rustige winkelstraat waar zich ook een aantal cafeetjes bevinden. Het leuke van deze locatie vind ik dat, aangezien we op twee hoog wonen, je lekker naar buiten kunt kijken zonder dat iemand het doorheeft. Ik heb al heel wat staaruurtjes erop zitten, haha.

Nietsvermoedend zit ik te werken aan de eettafel als ik ineens een berichtje binnenkrijg. “Kijk eens naar buiten, eerste verdieping!” Een beetje verbaasd sta ik op en ga ik voor het raam staan. Ik kijk recht in de ogen van een vriendin die vrolijk naar me zwaait. Hoe toevallig! Ik had inderdaad gezien (uiteraard) dat er een groepje mensen zat te werken in de bovenzaal van het restaurantje tegenover ons. Ik wist echter niet dat daar een bekende zat. En dat ik blijkbaar ook te zien ben vanaf daar, hahaaa.

En zo heb ik het uur erna iets minder productief doorgebracht, diep nadenkend of ik misschien in de afgelopen twee jaar nog beschamende dingen – dansjes doe ik regelmatig – vlakbij het raam heb gedaan.

Bekijk bericht

Ouwe gluurkont (+ oproep aan jou!)

Omdat ik voor vanavond nog geen uitgesproken blogidee heb, besluit ik om naar buiten te kijken en daar mijn bloginspiratie uit te halen. Toegegeven, wij wonen op 3 hoog en we hebben een mooi en ver uitzicht over ons dorp. Toch is dit wel een oproepje aan jou: open je ogen eens op een willekeurig moment van de dag en zie hoeveel leuke dingen er eigenlijk wel niet gebeuren in 4 (!) minuten.

Tussen 20:51 en 20:55 zag ik namelijk het volgende:

 

Twee mannen op leeftijd die tussen de streepjes op het fietspad slalommen.

Een jongen met een lekke band die naast zijn fiets loopt. Een meisje op de fiets zwaait naar hem, stapt af en loopt gezellig met hem mee.

Een bekende die ik herken aan haar auto! Ze racet nog even naar de supermarkt.

Tennissers die heupwiegend flink aan het meppen zijn op het tennisveld.

Een trein die vanuit Haarlem ons station komt binnenrijden.

Een vrouw die de auto na zes keer steken toch keurig inparkeert.

Drie dertigers die op hun scooter met blauw kenteken op het fietspad langszoeven. De voorste jongen doet met zijn uitgestrekte ellebogen net alsof hij op een mega motor zit. Er zit een dikke lach op hun gezichten geplakt, aanstekelijk!

 

Dit zijn weliswaar geen ontroerende -, mega grappige – of kippenvelmomenten. Toch maken deze 4 minuten mij duidelijk dat er zoveel gebeurt in de wereld zonder dat je daar echt bij stilstaat. Waar je normaalgesproken met een blanco gezicht naar buiten zou staren, heb ik nu even meegegluurd in de wereld van zo’n 20 mensen.

Enne, wie weet heb ik de mensen op mijn beurt vanuit de trein nog even een giechel bezorgd. Toen de trein namelijk langsreed, bewoog ik mijn hoofd iets te gretig richting het raam, om te kijken of ik nog een leuke scène in de trein in mij op kon nemen. BOINK!

Wat deed jij gisteren tussen 20:51 en 20:55? 😉 

Bekijk bericht

Glurende tweeling

Later die dag

Samen met mijn zus ben ik Beverbende aan het spelen, een spel dat ik vaak speel met mijn schoonfamilie. We zitten aan haar eettafel en het uitzicht over het stadsleven van Alkmaar verveelt nog altijd niet. Het leuke van dit uitzicht is dat je precies naar binnen kunt gluren bij de overbuurman, een jongen die graag mag gamen.

We spelen inmiddels ons zoveelste potje en ook Joris (we hebben hem voor het gemak een naam gegeven) is nog altijd aan het gamen. Ergens voelt het wel gezellig, zo samen aan de spelletjes.

Op een gegeven moment staat Joris op, een beweging die ons allebei het hoofd doet draaien. In koor zeggen we verontwaardigd en teleurgesteld: “en nu?!”

Vanzelfsprekend

Luid geeuwend zit ze tegenover me in de trein. Het is 22:30 en het voelt als midden in de nacht, zo in deze koude periode. Het meisje (rond de 20, schat ik) gaapt zo’n 4 keer per minuut, 8 keer per halte. Het is tamelijk vermoeiend om te zien en ik kan mijn eigen gaap amper inhouden.

Twee haltes voordat ik eruit moet, veert ze plotseling op. Ik schrik een beetje van deze abrupte verandering, maar ik ga er van uit dat ze wil uitstappen. In plaats daarvan rommelt ze wild in haar tas, pakt ze een mascara en begint ijverig haar wimpers te kleuren. Ehhh huh?!

Gluren op de fiets

Er gaat niets boven een glimp van Albus Perkamentus op de vroege woensdagochtend! Gedurende twee seconden waande ik me in de magische tovenaarswereld, om vervolgens mijn ogen weer op de weg te houden. Op naar het werk!