Neverdullmoments

Rete fanatiek

Laura en ik spelen een potje 60 seconds, waarbij het doel van het spel is om zo veel mogelijk vragen goed te beantwoorden binnen één minuut. Heb je een vraag goed, dan mag je een stapje naar voren op het bord. Heb je een vraag fout, dan moet je naar achteren. Heb je werkelijk geen idee, dan mag je blijven staan.

Bij het beantwoorden van de vragen ben je lichtelijk afhankelijk van de voorlezer. Geregeld schreeuwen we dan ook over en weer: “praat eens duidelijker! Ar-ti-cu-le-ren! Niet zo snel! Sneller!”

Ik ga goed, ik sta 8 vakjes voor op Laura en ik ben weer aan de beurt. “Hoeveel is twee maal twee maal vier?” vraagt Laura. “Zestien!” Ik ga een vakje naar voren. “Hoofdstad van Groningen?” Weer mag ik een vakje naar voren. “Wat is het beroep van Toetanchamon?” In de flow die ik nu te pakken heb, wil ik mijn antwoorden zo snel mogelijk roepen, zodat ik zo veel mogelijk vakjes naar voren mag. “MUMMIE!” Krijs ik dan ook om snel weer door te kunnen naar de volgende vraag. Helaas was Laura na mijn toch niet zo correcte antwoord niet in staat om meer vragen voor te lezen ;-).

Nostalgisch potje karten (Clichés #4)

“Oké, ik ben Donkey.”

Samen met schoonzus 1 ben ik bij schoonzus 2 thuis. We hebben net de Wii aangezet en besluiten Mario Kart te spelen. Voor wie dit spelletje niet kent: je bent een karakter in een kart en je racet samen met 11 andere poppetjes (bijvoorbeeld Peach, Mario & Donkey Kong) over een parcours vol hindernissen. Met z’n drieën spelen wij dus tegen 9 virtuele karakters. Onderweg kun je elkaar flink dwarsbomen, maar je kunt ook jezelf behoorlijk in de problemen brengen. Na drie rondjes racen gaat het er uiteraard om wie er het eerst over de finish eindigt.

Voor mensen die Mario Kart wel kennen: herken jij onderstaande kreten? Disclaimer: ik speel nooit Mario Kart en ik ben erg enthousiast met spelletjes 😉 

Bekijk bericht

“Jij bent!” – Game night

“Dat ga ik vanaf nu echt vaker doen!” Deze uitspraak gebruik ik regelmatig, vaak is dat na het lezen van een boek, tijdschrift, of na een wandeling in het bos. Vervolgens kan het zo zijn dat ik daarna die activiteit maandenlang niet uitvoer. Compleet vergeten. Een vergelijkbare situatie heb ik vaak met het spelen van bordspelletjes. Onze collectie met spellen wordt langzamerhand steeds uitgebreider (en de kast begint al lichtelijk uit te puilen), maar ik merk dat we vaak fases hebben waarin we bepaalde spelletjes spelen. Gek genoeg vallen deze fases bijna altijd samen met vakantie of met de feestdagen.

Bekijk bericht

De e van eg…..sch

“Wil jij thee zetten?” vraagt mijn vriend vanuit de woonkamer. Hij is aan het gamen en laat in het spel momenteel zijn wenkbrauwen bijknippen. “Tuurlijk!” Ik zet de waterkoker aan en ga weer verder met het bestellen van tickets voor de boot naar Terschelling (jeuj!). In de zomer gaan wij lekker een weekje logeren in een schattig huisje met bedstee!

Na een paar minuten slaat de waterkoker af, zet ik een kopje thee en ga weer zitten. Mijn vriend rekent ondertussen zijn wenkbrauwen af voor het subtiele bedrag van €700. (HAHAHA) Op dat moment realiseer ik me nog niet dat hij niet de enige is die goed voor zichzelf (of eigenlijk zijn game-karakter) kan zorgen. Na een minuut besef ik pas dat ik alleen een kopje thee voor mezelf heb gezet. Vier paar wenkbrauwen staren me aan. “Nohhhh.”