Vanmorgen hebben we mijn spullen verhuisd. De hele week ben ik al bezig geweest met inpakken en vandaag is het dan zover. Doos na doos, maar ook meubel na meubel verdwijnt uit mijn kamer, de bus in. Klaar voor de tocht naar Nederland. De Franse marktplaatskopers komen binnen, drukken me het geld in mijn hand en gaan er weer vandoor met hun nieuwe meubelstuk.
Deze blog typ ik op de grond, zittend op een lek luchtbed. Ik slaap op een versgekocht luchtbed en verder heb ik nog een krukje en een klein tafeltje. That’s it. Het voelt avontuurlijk en ik vind het eigenlijk wel prima. Het enige jammere is dat ik steeds mijn kopje thee, mijn boek of mijn pen even op tafel wil leggen. Tja, dat gaat niet meer!
Oja, zo gaat dat: kamperen. Oja, zo voelt dat: houten billen.
