Neverdullmoments

In de bus

In de bus naar Frankrijk komt er een jongen voor me zitten en ik krijg meteen een beetje een naar gevoel bij deze jongeman. Ik weet niet wat het is, maar hij heeft een heel gek brilletje op en hij heeft een onvriendelijke houding. Bovendien is de ruimte in de bus van Londen naar Lille heel krap en nu klapt hij ook nog eens zijn stoel naar achteren. Met zijn drieën kijken we hem een beetje boos aan. I get it, het is laat in de avond, maar toch. Wat het allemaal nog leuker maakt, is dat de bus maar niet vertrekt. Op een gegeven moment komt de chauffeur naar boven om te controleren welke passagiers er nog ontbreken. Op het moment dat hij “Laura the Boor” roept, steek ik mijn hand op en kijk ik weer naar buiten. Na een minuut of drie hoor ik dat de chauffeur wat moeite heeft met de uitspraak van een naam. “Sorry folks, it’s impossible for me to pronounce this name. Abyche? Ahbijay?” Niemand reageert en na een “OK never mind” gaat de Brit weer verder met het lijstje.

Bekijk bericht

Na het hardlopen

Zo rond half december vond ik het tijd worden om mijn kamer kerstproof te maken en kocht ik bij de Action een lang snoer met kerstverlichting. Toen ik deze met veel moeite aan mijn plafond had bevestigd, besloot ik dat het leuk zou zijn om er nog wat kerstballetjes aan te hangen. Inmiddels is het februari en hangt mijn kerstverlichting nog gezellig in mijn kamer. Toch is er helaas wel wat decoratie gesneuveld. Elke keer als ik nu naar de kale stukjes lichtsnoer kijk, krijg ik een gemengd gevoel van rouw en de slappe lach. Het kerstmannetje die in het midden van het snoer hing, is namelijk op een spectaculaire manier te pletter geslagen.

Bekijk bericht

In de keuken

Recept? Check! Groenten? Check! Snijplank? Check! Al neuriënd begin aan mijn champignonrisotto. Eerst water opzetten voor de bouillon, dan groenten snijden. Ik loop ‘een beetje’ achter met de afwas, waardoor ik noodgedwongen op mijn inductieplaat van 1 m² moet koken. Geeft niks, het is alleen een beetje passen en meten. Ik heb zo’n lange, vierkante, plastic snijplank van de Ikea. Behendig leg ik hem naast het verwarmde pitje. Ik kook vrolijk verder en even later smaakt het weer heerlijk. Als ik na het toetje de snijplank bij de afwas wil leggen, constateer ik dat deze manier van koken misschien toch niet zo geniaal was.

Voortaan snijd ik mijn groenten met een verminkte en niet meer zo vierkante snijplank.

In de aula

(2004) Eindelijk, na al die weken oefenen is het zover. Samen met mijn vriendin betreed ik het podium om daar het liedje Fame te gaan zingen. Het is nog best spannend, omdat we met een goede score misschien wel de brugklasfinale zouden kunnen winnen. Gelukkig hebben we goed geoefend, wat kan er misgaan? De muziek begint en ik pak vol zelfvertrouwen de microfoon. Het eerste couplet doen we samen, dat gaat prima. Komt vervolgens mijn solo.. vergeet ik mijn tekst! Vanaf dat moment kan ik de ‘fame’ dus ook wel vergeten.

In het toetsenbord

Op zich heb ik een heerlijk toetsenbord, maar de letter P functioneert niet goed meer. Het lijkt wel alsof er een beetje eten onder vastkleeft. Na mijn toetsenbord flink door elkaar geschud te hebben, besluit ik met een tandenstoker onder de letter te gaan poeren. BLIJFT ER EEN STUKJE TANDENSTOKER ONDER DE LETTER HANGEN.