Daan is uit eten met zijn werk en ik heb mezelf lastminute bij Dorinde en Thomas uitgenodigd om daar te komen eten en werken, gezellig!
Ik heb op verzoek nog even een aubergine bij de Jumbo gehaald en Thomas begint met koken. Dorinde en ik ‘laten ondertussen de katjes even uit’ in de tuin. Ze worden steeds groter en zelfstandiger en het is belangrijk dat ze ook hun eigen weg leren te gaan. Toch is ouderlijk toezicht nog wel even handig bij de eerste sprongetjes over de schutting bij de buren 😉
Na een tijdje is het eten bijna klaar en is het tijd om de jongens weer naar binnen te doen. Dirk zit in de tuin van de buren en ik weet van mijn eigen kat James dat een stukje aluminiumfolie wel eens een goed lokobject kan zijn. We maken er een soort stokje van, poeren het door de schutting en Dirk komt inderdaad algauw over de schutting gesprongen. Top, one down.
Rover daarentegen blijft misschien wel in de tuin, maar hij laat zich door de begroeiingen niet zo makkelijk pakken. Wanneer hij op een gegeven moment diep in een bosje zit, voer ik opnieuw de ‘pak de aluminiumfolie’-manoeuvre uit. Ik zit op mijn hurken bij de bosjes en even later komt Rover inderdaad aangeslopen. Wanneer hij dicht bij me is, ben ik in staat hem te pakken. Op dat moment verlies ik echter mijn evenwicht en val ik vol overgave in de bosjes. Terwijl ik de aarde van mij afveeg, schiet ik keihard in de lach. Rover maakt zich los en rent vrolijk weer weg. Dorinde begint verderop in de tuin ook hard te lachen en achter de schuifdeur zie ik Thomas in de keuken ook op de ‘uitlach’-modus gaan.
Uiteindelijk lukt het ons bij een tweede poging wel om Rover te pakken, waardoor we even later rustig van het eten kunnen genieten. Wij van een lekkere curry, de jongens van hun brokjes.