Het is dinsdag en Daan is vandaag jarig! We gaan vanavond samen uit eten en we hebben om 18:30 gereserveerd.

Wanneer we binnenkomen, zie ik dat het vrij druk is. Ik verbaas me erover: het is op zich maar gewoon een dinsdagavond. We krijgen een tafeltje langs de muur, naast een grote groep die net aan het voorgerecht begonnen is.

We bestellen een drankje en proosten op Daan z’n verjaardag. We kletsen wat over onze dag en denken na over de zomervakantie. Altijd fijn om even met z’n tweetjes uit eten te gaan en lekker te praten.

Wanneer we halverwege ons hoofdgerecht zijn, schalt er ineens keiharde verjaardagsmuziek uit de speakers. Oja, natuurlijk! Een verjaardag is een goede reden om lekker uit eten te gaan. Doen wij op zich nu ook 😉

De gasten draaien zich allemaal om richting de keuken, waar ook dat moment een ijsje met sterretjes richting een lachende meneer wordt gebracht. “Lang zal hij leven!” klapt het restaurant mee. Daan kijkt me aan: “dat wil ik niet hoor!” Ik kijk hem lachend aan.

Na ons hoofdgerecht krijgen we de dessertkaart nog even te zien. Ik twijfel of ik nog een taartje of een kopje thee zal nemen, maar ik besluit om dat niet te doen. Ook Daan hoeft geen dessert en hij stelt voor om de rekening te vragen. Op dat moment knalt opnieuw het verjaardagsliedje uit de speakers en hij kijkt me ongelovig aan. “Nee toch?!”

Het vuurwerk komt in de buurt, maar wordt uiteindelijk toch naar de mevrouw naast ons gebracht. Opluchting voor Daan 😉 “let’s go!” Bij het afrekenen kan ik het toch niet laten om het nog wel even geven het personeel te zeggen (“goh, veel verjaardagen vanavond!”), waardoor hij alsnog even gefeliciteerd wordt ;).