“Ik doe de katten naar buiten, ja?”

Nu we alweer twee maanden in ons nieuwe huis wonen, wordt het de hoogste tijd om de katten wat meer vrij te laten. De afgelopen tijd hebben we met tuigjes geoefend in de tuin en we zijn inmiddels zover dat we ze loslaten in de tuin. Zelfs wanneer wij binnen zijn. (Lees: ik sta elke 3 minuten voor het raam te kijken of de zwart-witte monsters nog onderzoekend aan onze eigen planten snuffelen).

Na voor de vierde keer gekeken te hebben, slaat mijn hart een beetje over. “Eh schat, James heeft de schutting ontdekt,” piep ik een beetje ongerust. Samen kijken we naar ons kind. James strekt zijn nek uit en kijkt zijn ogen uit naar de nieuwe wereld die hij nu ziet. Ik voel me alweer wat rustiger worden. Het is een kat, dit moet gewoon kunnen. Zelfs al loopt hij naar de bu… oké. Ehm. Kalm blijven. “Eh, hij loopt nu over de schutting naar het schuurtje van de buren.”

Ik loop naar de gang om mijn schoenen en jas aan te trekken en stap vervolgens de tuin in. James miauwt naar me vanaf het schuurtje van de buren. Ok top, hij herkent me gelukkig wel. Ik lok hem terug en hij loopt weer over de schutting terug naar onze eigen tuin. Hee, dat gaat best soepel! Vervolgens lok ik hem naar de kliko en hij springt behendig weer van de schutting af. Top.

Een paar minuten later is James samen met Darcy in de tuin aan het struinen. Ik besluit om weer naar binnen te gaan. Mocht hij nu weer op de schutting klimmen, dan weet ik in ieder geval wel zeker dat hij weer terug kan komen. En anders zien we het ook wel weer.

Omdat ik nog niet zo ver ben dat ik lekker tv ga kijken wanneer de jongens buiten zijn, besluit ik eens van boven te gaan kijken. Ik ga bij het raam van mijn kantoor staan en kijk naar de tuin. En jahoor, James zit alweer op het schuurtje van de buren. “Hij zit er weer hoor!” roep ik naar beneden. Opnieuw loop ik de tuin in en ik doe de deur naar de steeg open. James is inmiddels verder doorgelopen en balanceert nu op de schutting van het tweede huis naast ons. “Kom maar,” roep ik lief. Maar James heeft andere plannen. “PLOF.” Hmm. James zit nu in de tuin. Al snel hoor ik hem miauwen. Mijn moederinstinct neemt het over en ik roep hem een paar keer: “kom maar lieverd!”

Inmiddels is mijn vriend ook buiten gekomen met wat brokjes. “Laten we wat brokjes op de kliko gooien, misschien snapt hij het concept dan.” Een paar keer springt hij op de kliko, eet hij wat brokjes en duikt hij vervolgens de tuin weer in. De slimmerd. De buurkat is inmiddels ook komen kijken naar de brokjesregen. James miauwt nog een paar keer, maar blijft laag in de tuin. Tijd voor wat sterker geschut.

Ik ga weer naar binnen en haal mijn troef uit de keukenla. Het moet er voor de omstanders best gek uitgezien hebben, zo’n vrouw met een rol aluminiumfolie in de steeg. James herkent het geluid echter direct en hij gaat op het geritsel af. Ik hou een stukje folie bij de kliko en leg deze vervolgens op de schutting. HOP! Daar zit hij alweer. Mijn vriend pakt James op en samen gaan we weer naar binnen. Genoeg avontuur voor vandaag. De buurkat kijkt ons vragend na.

Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Bekijk bericht

Ouwe gluurkont (+ oproep aan jou!)

Omdat ik voor vanavond nog geen uitgesproken blogidee heb, besluit ik om naar buiten te kijken en daar mijn bloginspiratie uit te halen. Toegegeven, wij wonen op 3 hoog en we hebben een mooi en ver uitzicht over ons dorp. Toch is dit wel een oproepje aan jou: open je ogen eens op een willekeurig moment van de dag en zie hoeveel leuke dingen er eigenlijk wel niet gebeuren in 4 (!) minuten.

Tussen 20:51 en 20:55 zag ik namelijk het volgende:

 

Twee mannen op leeftijd die tussen de streepjes op het fietspad slalommen.

Een jongen met een lekke band die naast zijn fiets loopt. Een meisje op de fiets zwaait naar hem, stapt af en loopt gezellig met hem mee.

Een bekende die ik herken aan haar auto! Ze racet nog even naar de supermarkt.

Tennissers die heupwiegend flink aan het meppen zijn op het tennisveld.

Een trein die vanuit Haarlem ons station komt binnenrijden.

Een vrouw die de auto na zes keer steken toch keurig inparkeert.

Drie dertigers die op hun scooter met blauw kenteken op het fietspad langszoeven. De voorste jongen doet met zijn uitgestrekte ellebogen net alsof hij op een mega motor zit. Er zit een dikke lach op hun gezichten geplakt, aanstekelijk!

 

Dit zijn weliswaar geen ontroerende -, mega grappige – of kippenvelmomenten. Toch maken deze 4 minuten mij duidelijk dat er zoveel gebeurt in de wereld zonder dat je daar echt bij stilstaat. Waar je normaalgesproken met een blanco gezicht naar buiten zou staren, heb ik nu even meegegluurd in de wereld van zo’n 20 mensen.

Enne, wie weet heb ik de mensen op mijn beurt vanuit de trein nog even een giechel bezorgd. Toen de trein namelijk langsreed, bewoog ik mijn hoofd iets te gretig richting het raam, om te kijken of ik nog een leuke scène in de trein in mij op kon nemen. BOINK!

Wat deed jij gisteren tussen 20:51 en 20:55? 😉 

Bekijk bericht

Project tuin: tuinlampjes

Zo, die ‘tuin’ van ons is een heel project geworden! Op die paar vierkante meter hebben we inmiddels fijne tuinstoelen en een tuintafel gepropt. Bij de Hema kocht ik chemisch gekleurde tuinlampjes en die heb ik er inmiddels ook bij opgehangen. Het snoer is 5 meter lang en er zitten 20 lampjes aan in de kleuren geel, roze, oranje en blauw. De lampjes werken op drie AA batterijen, dus ze kunnen prima buiten hangen zonder ingewikkeld te hoeven doen met stroom. Bovendien hebben ze een paar flinke regenbuien overleefd, dus ik vind het topdingen!

Chemisch is wel het goede woord, toch?

Bekijk bericht

Geshopt: tuintafel

Jaaaa, wij hebben eindelijk een fatsoenlijke tuintafel! Met de nadruk op fatsoenlijk, mooi is hij niet per se. Als je al (jaren) een tuin hebt, dan zal het hebben van een tuintafel waarschijnlijk heel vanzelfsprekend zijn. Wij wonen hier nu bijna 2 jaar en hebben op ons dakterras tot nu toe alleen maar een lullig tafeltje gehad die van ellende uit elkaar viel. Dat is nu verleden tijd :). We kochten de tafel bij de Praxis voor €40 en hij is 130 bij 90 cm. Niet onwijs groot, maar zoals je op de foto kunt zien is ons terrasje ook vrij bescheiden. Maar met een beetje proppen kun je er zeker met z’n vieren aan zitten!

De ouders van mijn vriend hadden nog twee mooie tuinstoelen in de schuur staan die we mogen gebruiken, heel lief! Met de nieuwe rode kussens erbij die ik bij de Lidl scoorde wordt ons dakterrasje steeds completer. Ik heb al heerlijk buiten gezeten met m’n studieboeken. En ja, het was best koud vandaag, dus ik zat lekker in m’n winterjas buiten. Maar het kon! Volgende project: het terras opvrolijken met plantjes, want het is nog wel een vrij kale bedoeling.