Neverdullmoments

Stilteruimte

Laura, mijn vriend en ik zitten samen in de bibliotheek. We zitten in een ruimte waar het de bedoeling is dat je stil aan het werk bent. Ideaal voor een productief middagje. Mijn vriend is wat later aangeschoven en heeft heel lief lunch voor ons gekocht. Terwijl we van onze bagel genieten, besluit ik om even een filmpje op YouTube te bekijken. Ik doe mijn oortjes in en eet rustig verder. Na een paar minuten tikt mijn vriend me op mijn arm en maakt een gebaar. Ik begrijp hem niet, dus doe mijn oortjes uit. Hij maakt hetzelfde gebaar, maar weer is het me niet duidelijk wat hij bedoelt. “SERVETJE!!!” schreeuwt hij. Ik barst in lachen uit en ook Laura moet keihard lachen. Mijn vriend zet zijn koptelefoon af en kijkt ons vragend aan. “Misschien moet je de volgende keer je geluid even uitzetten als je probeert te communiceren. De hele bieb heeft je gehoord.” Ik reik hem lachend een servetje aan.

Schattig excuus

Het is zaterdag en ik ben aan het studeren in de bieb. Ik ben echt fan van de bibliotheek, het enige nadeel is dat je bij ons €0,50 moet betalen per toiletbezoek. Je begrijpt dat ik op ‘biebdagen’ niet altijd aan de 2 liter per dag kom, haha.

Na twee uur gewerkt te hebben, is het moment aangebroken dat ik naar het toilet moet. Ik pak mijn muntje, loop naar beneden en betaal netjes voor de wc. Na het betalen kom je in een tussenhalletje, vanuit daar kun je naar één van de twee toiletten. Wanneer ik weer naar buiten stap, staat er een oud vrouwtje geduldig voor de deur te wachten. Ze grist meteen de deur vast zodat deze niet weer in het slot valt en roept vrolijk “oh, ik dacht dat er maar één toilet was, vandaar dat ik nog niet naar binnen gegaan was!”

Bekijk bericht

Stoffig imago

Samen met mijn vriend zit ik in de bieb. Hij volgt sinds september ook weer een opleiding, dus we studeren nu regelmatig samen. Much better. We schuiven aan bij de studietafels en daar valt mijn blik op de huisregels die op de muur zijn geplakt. Terwijl ik mijn spullen uit mijn tas haal, lees ik de regels door. Niet roken in de bibliotheek. Eten mag, maar maak geen rommel. U kunt hier gratis internetten. Precies op het moment dat ik lees over het verzoek om stil te zijn bij de studieruimte, beuk ik keihard mijn thermosfles tegen de tafel. Perfecte timing.

Een uurtje later loop ik naar beneden naar het toilet. Op de terugweg word ik aangesproken door een mevrouw die staat te klunzen bij het betaalapparaat. “Mevrouw, mag ik u wat vragen? U werkt hier en ik begrijp dit apparaat niet. Kunt u even helpen?” Ondanks dat ik inderdaad geen jas aanheb en daarbij best aangezien kan worden voor medewerker, vind ik het toch niet echt een compliment. De bibliotheek heeft wat mij betreft toch een ietwat stoffig imago, haha. “Oh, ik werk hier niet hoor” – laten we dat even rechtzetten – “maar ik weet wel hoe het apparaat werkt.” De vrouw is me dankbaar en ik vervolg mijn weg naar boven. Ik krijg toch stiekem wel de neiging om een regel toe te voegen aan de huisregels. Medewerkers kunnen worden herkend aan hun naamkaartje. Toch doe ik het maar niet – bij vandalisme wordt immers de politie ingeschakeld.

Bekijk bericht

Kinderen zijn cool

Twee jongens en een meisje staan voor een schap en zoeken blijkbaar iets. Één van de jongens stoot de andere jongen enthousiast aan: “kijk, deze heb ik thuis. Dat weet jij!” Trots kijkt hij ook naar het meisje. Ze zoeken verder. Even later wijst dezelfde jongen een nieuw exemplaar aan: “ja, hier had ik het laatst met Danny ook over.” Ze lachen.

Ik voel dat er een glimlach op mijn gezicht geplakt zit. Ik schat dat ze een jaar of 8 zijn. Mooi om te zien hoe enthousiast ze zijn over de tijdschriften van Donald Duck. Roept herinneringen op!

Één minuut later zitten ze op een rij aan tafel, elk in hun eigen fantasieverhaal verwikkeld. Ik zit aan diezelfde tafel en begin direct aan dit blogje. Hopelijk kunnen ze nog lang van hun kind-zijn genieten!

Even later merk ik dat ze toch wel al met grote mensen dingen bezig zijn. “Okee, op wie zijn jullie verliefd? We tellen af en dan zeggen we het, ja? 1, 2, 3: niemand – Rosalie – niemand. “Echt? Rosalie? Ja zij is wel lief.” Ze giechelen. “Bij mij zitten er niet zoveel jongens in de klas, dat is moeilijk – Ja, inderdaad. Ik snap het wel.” *Smelt*

Fan van de bieb

Als kind was ik altijd groot fan van de bibliotheek. We gingen vaak met onze moeder mee en konden er (voor mijn gevoel) uren rondhangen zonder ons te vervelen. Als ik een spreekbeurt moest houden, bladerde ik altijd fanatiek door al die informatiebakjes. Mede dankzij de bieb heb ik fantastische (…) spreekbeurten kunnen houden over De Euro, Planeten en Piano’s.

Bekijk bericht