Luide landing

Na een reis van ruim 20 uur zegt de ene joggingbroek tegen de andere: “hee, we hebben geen huilende baby gehoord!” Waarop de tweede joggingbroek reageert: “nee, lekker joh! En dat terwijl er toch echt een paar kindjes aan boord zitten.” (Je moet het ergens over hebben, hè).

Na een paar minuten roept de piloot om: “captain crew, prepare for landing”. Het vliegtuig daalt en op dat moment trekt een een kindje zijn keel open. Sneu, hij snapt natuurlijk niks van de ploppende oren.

“Hij huilt ook echt Oosters!” Merkt de grijze joggingbroek oplettend op.

Calvé in China

Pieeeeeeeep! De handbagage van mijn vriend wordt eruit gepikt. We zijn op onze tussenstop in Hong Kong en moeten dus opnieuw door de douane.

De Chinees grabbelt wat in de tas en haalt er een grote pot pindakaas uit. Fronsend kijkt hij naar mijn vriend. “Oh, that’s my peanut butter!” Pot vergeten over te scheppen in zijn ruimbagage. HAHA. Ik probeer mijn gezicht in de plooi te houden: we staan immers bij de douane. De man reageert koeltjes: “not allowed.”

En daar verdwijnt dan ons Nederlands trots in de Chinese prullenbak.

Schipholgroetje

Daar gaan we! Op naar Bali! Binnenkort komen hier de leuke vakantieblogs, maar voor nu kan ik alleen maar zeggen dat het rondhobbelen in joggingbroeken op schiphol ons prima bevalt!

Tot snel! Sampai jumpa!