Neverdullmoments

Had ik nou maar even opgeruimd

Afgelopen weekend had ik me voorgenomen om mijn auto helemaal schoon te maken. Lekker soppen bij de wasstraat en even flink met de stofzuiger erdoorheen. Toch kwam het er op de een of andere manier niet van. Ik heb anders nooit last van uitstelgedrag… ;-).

…

Op woensdag wordt het wat later dan gemiddeld op mijn werk. Deze week zijn de rapportvergaderingen en ik heb met mijn duo-mentor afgesproken om onze mentorleerlingen door te spreken. Tegen half zes zijn we klaar. Ik loop richting de kapstok om mijn jas te pakken en word direct gestrikt. “Hee, daar is nog een harde werker!” Kijk, dat zijn altijd goede opmerkingen om te horen van de directeur. “Ben je met de auto en zo ja, kun je me een lift naar het station geven?” Oh jee…. lege verpakkingen en papiertjes alert… zal ik nee zeggen? “Jahoor, geen probleem!”

Het viel uiteindelijk mee (dankjewel regen!!), maar volgende keer houd ik mezelf aan m’n voornemens, haha.

Auto-anekdotes

Afgelopen zondag 16:40

Samen met de vriend van mijn zus heeft mijn vriend meegedaan aan de halve marathon in Egmond. Ze hebben het goed gedaan en ik ben heel trots op ze! Het sfeertje in Egmond is top: er zijn veel enthousiaste toeschouwers en na afloop drinken veel mensen nog een drankje in één van de gezellige restaurantjes. Omdat het dorp niet goed bereikbaar is met de auto, zijn mijn vriend en de vriend van Dorinde die ochtend met de pendelbus gekomen. Dor en ik wilden ook een beetje sportief zijn, dus wij zijn richting Egmond gefietst.

Nadat de jongens klaar en omgekleed zijn, pakken ze de pendelbus weer om richting huis te gaan. Dorinde en ik drinken nog een warme chocolademelk en springen daarna ook op de fiets. Een uur later bel ik mijn vriend: “ik ben bij mijn auto aangekomen, dus ik ben rond 17:00 thuis.” Mijn vriend reageert: “ik ben net pas uit de pendelbus, dus ik denk dat we zo’n beetje tegelijk thuiskomen.” Ik reken snel zijn locatie uit: “oh, misschien zien we elkaar dan nog wel onderweg!” Sure. 

Tien minuten later zie ik de auto van mijn vriend in de verte opdoemen. Hij komt van rechts en ik moet de rij auto’s waarin hij rijdt voorrang geven. Wild zwaai ik met mijn armen (een beetje overbodig, uiteraard herkent hij mijn oude bak uit duizenden) en lachend groeten we elkaar. Na nog twee auto’s kan ik me bij de rij aansluiten en rijden we dus heel dicht achter elkaar.

Afgelopen zondag 16:45

Hè shit, het stoplicht springt op oranje. Ik moet nu echt remmen, mijn vriend kan er nog net langs. Tot zooo, denk ik dramatisch. Omdat het bij deze stoplichten best lang kan duren, besluit ik om even om mij heen te kijken. Het is een koude dag en de lucht is prachtig gekleurd. Terwijl ik om mij heen kijk, valt mijn blik ineens op mijn achteruitkijkspiegel. Wat krijgen we.. ik schiet in de lach (heerlijk gevoel als je in je eentje bent ;)). De man in de auto achter mij is een jaar of 80 en heeft een grijs petje op. Met woeste bewegingen is hij bezig om zijn raam van de binnenkant schoon te maken. Eerst het stuk raam voor zijn stuur en dan ook het stuk van de passagiersstoel. Het lukt hem niet goed om bij de hoekjes te komen, dus hij besluit om zijn auto op de handrem te zetten (hij beweegt zéér overdreven, dit is prachtige televisie voor mij) en zich uit zijn stoel omhoog te richten. Terwijl hij voorover op zijn dashboardkastje leunt, gebeurt het geweldige: zijn claxon gaat af. Verontschuldigend kijkt hij om zich heen, maar gaat toch stug door met zijn schoonmaakbeurt. Eerlijk is eerlijk: zijn raam knapt er wel van op. Het stoplicht springt op groen en de man laat zich soepel weer zakken in zijn stoel.

Gisteren

Jemig wat wiebelt die auto voor me, zeg! Het is dat we in de rij voor het stoplicht staan… 😉 Ah wacht, nu kan ik het beter zien. Een moeder is flink aan het swingen met haar armen. Haar twee zoons doen enthousiast met haar mee. Het ziet er gezellig uit en ik lach vrolijk met ze mee.

Bekijk bericht

DJ skills

Samen met mijn vriend zit ik in zijn auto. Omdat mijn telefoon leeg is, heb ik hem aan de auto-oplader gehangen. Op het schermpje van mijn telefoon verschijnt het bericht dat ik verbonden ben met de auto. “Als het goed is kun je nu muziek via je telefoon afspelen.” Enthousiast open ik mijn Spotify lijst aan om dit uit te proberen. Niet veel later klinkt een heerlijk rustgevend muziekje door de speaker die we in Bali vaak voorbij hoorden komen tijdens ontbijtjes. “Ah heerlijk, hier krijg ik echt een vakantiegev..” BOEM BOEM BOEM TENENENENE. Tot zover mijn vakantiegevoel. Het kabeltje van mijn telefoon is zojuist losgeschoten waardoor de radio het weer van me heeft overgenomen. Ik geloof niet dat het vak DJ voor mij is weggelegd, haha.

Bekijk bericht

Verkeerde tekst

Ik zit in de auto op weg naar mijn werk. Sinds vorige week luister ik naar Skyradio Christmas, ik hou echt van deze tijd van het jaar. Je zou denken dat ik de teksten van de kerstliedjes inmiddels wel zou moeten kennen, aangezien het assortiment van Skyradio niet ontzettend groot is. Daarnaast worden de liedjes jaar in jaar uit helemaal grijs gedraaid. Wat ik trouwens geen probleem vind, laten we dat even duidelijk hebben.

Ook nu komt er weer een kerstliedje voorbij. Na de introductie zet ik met volle borst in. LEAVE THE WORLD, LET THEM KNOW IT’S CHRISTMAS TIME!!! Nadat ik deze zin drie keer gezongen heb, begin ik toch wel te twijfelen aan mijn woordkeuze. Erg kerstig is het niet om iemand van de aardbodem te laten verdwijnen, haha! Na wat speurwerk op google – 1 tel – zie ik dat ik slechts één woord verkeerd zong. ‘Feed’ in plaats van ‘Leave’. Geinig dat één zo’n woord toch wel een enorm verschil in betekenis oplevert.

Bekijk bericht

Pannenkoekendate

Het is donderdagmiddag en we hebben afgesproken om bij een vriendin pannenkoeken te gaan eten. Het is inmiddels vijf uur en ik begin al aardig trek te krijgen. Hup die auto in, op naar Amsterdam!

“Waar ben jij nu?” Terwijl ik in de auto zit, bel ik Laura op de handsfree functie. Ik weet dat ze ook op de weg is, wie weet rijdt ze wel in de buurt. “Hectometerpaaltje 7,6.” Ik kijk opzij. “Toevallig, ik rijd bij 6,2!” De komende minuten maken we er een – veilige – sport van om zo dicht mogelijk bij elkaar te gaan rijden. Doordat er file is, houden we goed het overzicht. “Ik rijd nu de tunnel in.” …. “Zie je die vrachtwagen?” …. “IK ZIE JE!”

Een paar minuten later, nog steeds bellend.

“Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is een blauwe auto met een deuk.” We hebben elkaar ‘gevonden’ en staan nu achter elkaar in de file. Erg handig is het niet dat we ervoor kiezen om allebei in de rechter rijbaan te staan; de rijbaan naast ons rijdt stukken sneller. Maar goed, we staan nu mooi achter elkaar en dat houden we zo. Kunnen we mooi ons spelletje afmaken.

Een paar minuten later rijden we weer op normaal tempo verder. Op het missen van een afslag na – uiteraard allebei, ontzettend handig om achter elkaar aan te rijden haha – komen we niet veel later aan bij de parkeerplaats. Op naar de pannenkoeken!

Bekijk bericht