Het is lunchtijd en ik stop twee broodjes in de magnetron om te ontdooien. Ik loop naar de tafel om het beleg neer te zetten en ik word afgeleid door een gigantische rookwolk aan de voorkant van ons huis. Nu we nog geen jaloezieën hebben, kan ik erg goed via de erker naar buiten kijken en mijn hart gaat sneller kloppen. Ojee, wat is daar nou aan de hand?!
Ik loop naar de voorkant en kijk verschrikt naar buiten. Een grote vrachtwagen rijdt langzaam door de straat, waarbij er gigantisch veel rook vrijkomt. Onrustig zoek ik de blik van de chauffeur, die half uit het raam hangt om naar de rook te kijken. Het is een soort vuilniswagen en ik neem aan dat hij zojuist de restafvalbak heeft geleegd. Misschien heeft hij een klapband? Is hij te snel over de stoep gereden? Wel veel rook zeg… Op dat moment begint het me te dagen dat mijn conclusie misschien niet goed is. Ik lees de tekst op de ‘buik’ van de vrachtwagen. Onkruidbestrijding. Hahaha, oké. Gelukkig.
Op dat moment herinner ik me waar ik mee bezig was: de magnetron!! Ik sprint terug naar de keuken en haal mijn broodjes (inmiddels ook bijna verkoold) eruit. Goh, hadden we toch bijna twee keer rookoverlast.
Rook ojee. Gelukkig geen vuur!
Jouw rookrelaas brengt meteen ook mijn schrik terug: onze gft bak bleek slechts voor de helft geleegd. Ik koekeloeren naar de stevig aangekoekte troep die was blijven zitten. Toen ik er met een hark in ging roeren, kwam er een rookwolk uit, jemig. Bak omkeren, allemach… dat brok restafval was loeiheet. Hooibroei door coniferenafval! Alle troep uit de bak op de grond, emmers water eroverheen… Gered, net op tijd.
Nu angst voor restafval😭