Weekendje Londen! (Deel 2)

“Oké oké, ik ga wel mee naar boven!” Ik ben nu al zover richting de toren van de St Paul’s Cathedral geklommen dat ik nu ook wel wil doorzetten. Puffend klimmen we de trap op en komen uit bij een mooi uitzichtpunt. Godzijdank zijn de hekken enorm hoog en durf ik hier goed om me heen te kijken. Het is prachtig weer en we kunnen heel ver kijken. Zo zien we The London Eye, The Gherkin, The Tower… leuk om zo een eerste indruk van de stad te krijgen! “Durf je nog verder?” Daan kijkt me uitdagend aan en kijkt daarna naar boven. “Eh nee. Maar let’s go.” Binnenin het laatste torentje klimmen we op smalle gietijzeren trapjes die spiraalvormig de lucht ingaan. Gatsie. En dan hebben ze ook nog zo’n plateau met doorkijkraampje, zodat je helemaal naar de begane grond van de kerk kan kijken, OMG. En ik kijk dan ook hè, zo ben ik dan ook wel weer. PFFFF. Boven was het geloof ik best mooi, maar ik heb mij alleen maar beziggehouden met de uitgang vinden. Ik werd bemoedigend toegelachen (en uitgelachen) en ik heb op mijn beurt een klein jongetje ook gerustgesteld: “I’m just like you, we can do this.” 

Beneden aangekomen zak ik met mijn trilbeentjes even neer op een stoel. Hier heb ik precies uitzicht op het doorkijkraampje bovenin waar ik net ook angstig doorheen gekeken heb. Geinig, al die hoofdjes die dan even verschijnen. We vervolgen onze route door de kerk en lopen naar beneden naar de Crypte, waar graftombes van historische Britten te zien zijn. “Hahaha, kijk, ze hebben ook een Crypt Café.” En inderdaad, even later zit er tussen de graftombes een mini-restaurantje. Lol.

Nadat we de uitgang door zijn en mijn super waardevolle schaar (t.w.v. €0,60) weer hebben opgehaald, wandelen we richting The Millennium Bridge. (Die ene brug uit Harry Potter deel 6!) We stoppen halverwege de brug, maken een hele lelijke selfie omdat we tegen de zon in kijken (geheel gepland overigens, juist pronken met de zon!) en lopen daarna weer terug. We willen aan deze kant blijven, omdat we eerst naar The Tower of London gaan.

We wandelen langs The Thames en komen een klein half uurtje later uit bij The Tower of London. We laten ons verleiden tot Fish (de chips laten we achterwege) en gaan daarna het museum in. We vinden de Middeleeuwen en kastelen allebei heel leuk en gaan van toren naar toren. We zien een wisseling van de wacht voor het gebouw van de kroonjuwelen en spotten deze knoeperds natuurlijk ook in levende lijve. Leuk om hier weer te zijn! Daan is sinds zijn middelbare school niet meer in Londen geweest, zelf ben ik er een paar jaar geleden (toen ik in Frankrijk woonde) nog geweest. Heel leuk om hier nu samen te zijn en nieuwe herinneringen te maken.

Zoals:

Bij het Shakespeare theater een man zien optreden met een vuurspuwende tuba (ja echt. Ik heb er filmpjes van), clichéfoto’s maken voor The Tower Bridge en lunchen aan de Thames. Daarna doorwandelen langs the London Eye (we hoeven hier allebei niet in), door naar Westminster Abbey en the Big Ben (in de steigers), gevolgd door Buckingham Palace. We zitten inmiddels op zo’n 20 km en de voetjes beginnen aardig moe te worden. We beginnen te brainstormen (haha ik echt niet hoor, ik wacht gewoon op het juiste moment) over ons avondprogramma en voorzichtig peil ik: “heb je zin in sushi vanavond? Eerst ergens in een pub wat drinken en dan in Soho bij een sushirestaurant dineren?” Daan antwoordt godzijdank met the magic word: “welja!”

We lopen via the National Gallery en Trafalgar Square richting Picadilly Circus (dit lijkt een beetje op Times Square in New York!) en zoeken daar in de buurt een pub waar we onze moeie voeten even wat rust gunnen. Waar iedereen zich installeert voor een rugby wedstrijd (hahaha, lachen: de pub stroomt binnen no time vol), pakken wij allebei ons boek erbij en gaan lekker wat lezen. “Als mensen denken dat dit onze eerste date is, ziet het er wel wat sneu uit hè? ;)” Terwijl ik midden in mijn verhaal zit, word ik af en toe afgeleid door juichende en klappende mensen. Geïnteresseerd (of een poging tot) staar ik dan naar het scherm. Goh, 5 punten. Net kregen ze 3 punten. Hoe werkt deze sport in Godesnaam?

Daan haalt een nieuw rondje en komt vervolgens met twee glazen prosecco en bier terug. Ik kijk hem vragend aan. “Happy hour!” Ik zie mezelf straks al jodelend door Londen hinkelen, maar voor nu vind ik het helemaal goed. En het smaakt ook goed!

Nadat we uitgelezen zijn en trek beginnen te krijgen, lopen we richting het sushirestaurant. Inmiddels is het donker geworden en de billboards en theaters hebben grote en schreeuwerige teksten. Gaaf, het leeft hier echt!

Wanneer we even later bij het restaurant aangekomen zijn, kijken we elkaar even aan. “Haha, gaan we hier echt naar binnen?”

Wordt vervolgd!

Volg:

1 Reactie

  1. Gerdiemar
    9 februari 2019 / 8:44 am

    Als jullie voeten spreken konden! Power! En wat kun je veel doen en ervaren in een weekend. Eindig je alwéér op zo’n spannend moment…wordt het sushi ja, wordt het sushi nee?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge