Verkeerde been?

Deze week heb ik ons toilet opgeknapt met behulp van tegelverf. Het is heel goed gelukt, al zeg ik het zelf :-). Om het af te maken wilde ik nog een nieuwe spiegel kopen. In de winkel vond ik een goede, al twijfelde ik wel een beetje over de grootte..

Ik sta bij de kassa en moet een tijdje wachten tot ik geholpen word. “Hallo! Binnen hoeveel dagen mag ik deze eventueel ruilen?” Ik vergeet dat soort dingen wel eens en vraag het daarom voor de zekerheid. De vrouw kijkt me aan. “Hij moet in de verpakking blijven.” Ik beantwoord haar opmerking dat ik dat zal doen en vraag dan opnieuw: “stel dát ik hem terug wil brengen en hij zit nog in de verpakking, hoeveel tijd is daar dan voor?” Ze reageert een beetje betweterig: “staat op de bon.” Oké dan. Terwijl ik naar buiten loop, krijg ik een laatste opmerking. “Mogen wij ons mandje terug?!” Oeps, die hing nog aan mijn arm. Ik had het net iets te druk met het zoeken van de ruilmogelijkheden op de bon.

De spiegel hangt top, dus die hoeft mooi niet terug naar deze vrolijke dame, haha.