Terugblik – anekdotes van oktober 2020!

Wc-bril?!

Sinds afgelopen weekend ligt er een zonnebril in de badkamer. Niet omdat ik dat per se wilde hoor, maar het is een beetje zo gelopen.

Ik was mijn beste Ray al een tijdje kwijt. Geeft verder niks: ik heb nog een prima reserve-exemplaar en met de huidige weersomstandigheden heb je hem ook niet dagelijks meer nodig. Toch hield het me op de achtergrond wel bezig dat ik mijn trouwe zonnebril al een tijdje niet meer gezien had.

Afgelopen zaterdag besloot ik spontaan (ok, het stond al een week of drie op mijn to do lijst) om mijn werkkamer even op te ruimen. Decoratiespulletjes weer een beetje anders en alle toetsen weer netjes in de kast. Op een gegeven moment keek ik met een schuine blik naar een mandje. Wat zou daar in zitten?

Ik kieperde hem om en vond daar een paar (‘nog op de juiste plek te leggen’) spulletjes, waaronder mijn zonnebril! Hij was wat stoffig en plakkerig (oeps, dat kwam denk ik door de losse smintjes die nog in mijn tas hadden gezeten) en vandaar dat ik hem meenam naar de badkamer. Onder de kraan en even uit laten lekken.

De volgende ochtend, zondag, was hij zwaar uitgelekt en zette ik hem dankbaar op mijn hoofd tijdens het plassen. Het was nog erg vroeg en die wijntjes van gisteravond zorgden ervoor dat ik het felle badkamerlicht het liefst nog even wilde vermijden.

Mijn advies is dan ook: betrek voortaan standaard een zonnebril bij uw badkamerinboedel. Handig voor zon- (haha) en feestdagen!

Collega’s

Deze week werk ik vanuit huis: onze school is helaas dicht in verband met de oplopende coronabesmettingen. Hoe vervelend ook, ik ben blij dat er veilige maatregelen getroffen zijn!

We hebben besloten om een kleedje neer te leggen om mijn werkkamer wat huiselijker te maken. Nou, dat werkt zeker, want ik heb nu tijdens mijn online lessen standaard bezoek van één van de katten. Hun spanningsbogen lopen echter niet synchroon met mijn lestijden, haha. Regelmatig sta ik tijdens de les even op om de deur voor ze te openen. De prinsjes.

Weer een paar jaar van m’n leven

Het is twee uur ‘s nachts, we liggen op bed..  Nee, dit is niet het begin van de songtekst van het liedje van Guus Meeuwis, maar wel het begin van een héle creepy scene in huis.

Ding dong. En daarna een ijzige stilte. Ik schiet rechtop in bed en vraag Thomas of hij dat heeft gehoord. Ook Thomas is wakker geworden. “Hoe laat is het?” – “Kwart voor twee.” Ik slik. Ergens ver weg klinkt het geluid van de bel nog in m’n hoofd. “Volgens mij was het niet precies onze deurbel.” Thomas weet het niet meer. Omdat we verder niks meer horen, besluiten we dat het ‘belletje lellers’ zijn en gaan weer liggen, ietwat ongerust. 

Na ongeveer vijf minuten hoor ik weer de bel, maar wéér net even anders. Of verbeeld ik me dat? Mijn hart begint nu echt sneller te kloppen. “Ik durf niet naar beneden, ga jij even kijken?” Ook Thomas staat niet te springen, maar staat toch op. Heel voorzichtig gaan we -toch maar allebei- naar beneden. We zien beiden geen reet, omdat we allebei geen lenzen in hebben. In de woonkamer is niemand. In de gang ook niet. 

TUDUTUTUUU, TUDUTUUTUUUTUU. Ik begin opgelucht te lachen. “Haha, dat is de bel die Laura en Daan vroeger ook hadden!” Pas nu valt het kwartje dat de batterij van de deurbel leeg is en dat ie dat nu aan ons duidelijk probeert te maken. Een vriendelijk bericht voor alle deurbelproducenten: KUNNEN JULLIE A.U.B. EEN IETS MINDER CREEPY SYSTEEM BEDENKEN? Vriendelijk bedankt ;-).

Natuurlijke verwarming

“Let op, uw bankrekening wordt binnenkort geblokkeerd.” … “Bedankt voor uw interesse in kantoor koffiezetapparaten”

Regelmatig krijgen we via de blog pareltjes van spam mailtjes binnen. Al vrij snel leerde ik deze mails te filteren en te negeren.

“Eh Dor, ik kom niet op de site.” Oh jee. Oh jee. Ik probeer naar onze website te gaan en zie inderdaad dat de pagina niet beschikbaar is. Ik krijg het ineens heel warm, wat op zich niet heel vervelend is, aangezien het op school ijs- en ijskoud is.

Ik begin me een beetje zorgen te maken dat ik een ‘uw website verloopt’ mail over het hoofd heb gezien. Laura besluit om even een mailtje te sturen naar de webhost en gelukkig werkt alles daarna weer. Poe, dat was even schrikken!

Wel lekker dat m’n sjaal eventjes afkon, hahaha.

Rollen maar!

Sinds kort ben ik weer lid bij de bibliotheek. De eerste keer dat ik daar weer ging lenen, haalde ik fanatiek 8 boeken in huis. Met het abonnement dat ik heb, kun je vrij vaak kosteloos verlengen, maar toch was het iets te ambitieus. En juist omdat ik zóveel boeken thuis had, merkte ik dat ik daardoor maar gewoon niet ging lezen. (Logica? Haha). Daarom besloot ik om drie boeken te houden en de rest alvast terug te brengen. Die leen ik dan wel een ander keertje.

Ik fiets naar de bieb en lever mijn boeken in. Ik kan het niet laten om alvast wat nieuwe boeken te bekijken, maar houd me wel aan mijn eigen afspraak. Ik fiets weer terug richting huis en zie dan tot mijn schrik een oudere vrouw struikelen met haar rollator. Ik fiets meteen naar haar toe om haar te helpen. Ze krabbelt zelf al overeind, haar rollator zet ik weer rechtop. Afgezien van een bloedneus lijkt het mee te vallen. Een echtpaar is inmiddels ook naar ons toegekomen om te helpen en ze bieden aan om de vrouw even thuis te brengen. “Mijn rollator gaat niet zo handig de auto in.” Stribbelt ze tegen. Ik bied aan om haar rollator wel even thuis te brengen. Probleem opgelost.

Het blijkt nog ruim 700 meter te zijn. De rollator staat vrij laag en haar boodschapjes bovenop zijn loodzwaar. Respect voor de rollatorgebruikers, ik vond het nog een behoorlijke inspanning met mijn winterjas en sjaal om! Tijdens mijn tocht naar de woning van de vrouw heb ik een aantal zeer verbaasde blikken gekregen. Ik kan ze niet helemaal ongelijk geven, haha.

De vrouw was me ontzettend dankbaar en gelukkig viel het uiteindelijk allemaal reuze mee. Wel weet ik dat ik het nog zo lang mogelijk wil uitstellen om met een rollator te lopen, hihi.

Never dull tweets

– Assepoester zou zich kapot lachen. #avondklok #voordekatten #zevenuur 

– Ik hou niet zo heel erg van boterhammen. Vanmorgen sneed ik een boterham in kleine stukjes (zoals ‘vroegah’) en toen was het ineens weer helemaal lekker, hahaha. #trucjes

– Aaah, er staan maten op. #nieuwmondkapje #veulteklein #pushupwangen

– “Mevrouw, wanneer heeft u de cijfers?” – “Voor de kerst”. #standaardantwoord #opzichwelwaar

– “Heb jij een scheet gelaten?!” Ik vraag dit altijd wanneer het (buiten) stinkt. We rijden langs een landbouwbedrijf en ik heb ineens een déjà-vu: ik vraag dit hier altijd. Ik fantaseer meteen dat dit de plek moet zijn waar de meeste ruzie tussen echtparen ontstaat, haha.

–  “Hee lieverd, lig je gezellig bij o-“ oh. Ik ben een joggingbroek aan het aaien. #geenkat #geenlenzen