Terugblik – anekdotes van november 2020!

Dat relativeert weer

Heel af en toe kijk ik een filmpje van de Frisse Kater. Die filmpjes zijn alles behalve fris; meestal laten ze zien hoe ze huizen schoonmaken nadat er een persoon is overleden. Het wordt op een hele eervolle manier verteld en laten zien en het is best heel interessant.

Net wanneer ik weer eens een filmpje heb gekeken, hoor ik verdachte geluiden in de keuken. Er zit een kat op het aanrecht. “Ga er eens a..” Oh no. Dat geluid herken ik uit duizenden. Kattenkots. Gátver! Het bestaat vaak vooral uit kattenbrokjes, maar echt fris is het niet.

Ik zet snel een nieuw filmpje op van de Frisse Kater (goede naam in dit geval haha) en begin met opruimen. Vergeleken met het filmpje valt mijn klusje weer reuze mee. 

Elektrisch puffen

We zijn (Coronaproof!) een weekendje naar Texel en op zaterdag huren Dorinde en ik allebei een elektrische fiets. Het plan is om een rondje Texel (zo’n 55 km) te fietsen en dan is het wel heerlijk om even wat ondersteuning te hebben met die harde eilandwind ;).

Tijdens het eerste half uur genieten we ontzettend van het verschil ten opzichte van onze eigen fietsen. We zoeven langs de dijk en voeren het tempo flink op! De man van de fietsenverhuur heeft uitgelegd dat we op maximaal standje 10 kunnen, maar dat we dan het eiland niet rond redden. “Als jullie maximaal stand 6 aanhouden, moet het lukken!”

In het begin valt het me op dat ik wel hard op mijn rem moet knijpen voor wat resultaat. Ook is er bijna direct 1 streepje van mijn batterij af. Ik houd het een beetje in de gaten, maar het duurt gelukkig lang voordat het tweede streepje eraf gaat. Het zal wel.

We rijden onder andere langs Oudeschild, De Cocksdorp en De Koog: voor ons voelt dit eiland zo vertrouwd! Ondertussen checken we onze batterij met elkaar en vragen we met regelmaat: “in welke stand fiets jij nu?” Haha, een leuk spelletje!

Aan het eind van ons rondje zijn we toch redelijk moe van alle wind en we besluiten om onze resterende batterij te slijten aan een race naar het eindpunt 😉 Standje 10, let’s go! We zoeken allebei de modus op waarbij we zo min mogelijk hoeven te doen, maar wel het snelst vooruitgaan. Het verschil is overduidelijk: Dorinde kan veel harder dan ik. “Huh, ik moet echt m’n best doen om jou bij te houden! Stop eens, zullen we eens ruilen?” stel ik voor. Met nog zo’n 3 km te gaan, ruilen we van fiets. Ik slaak een zucht van verlichting als ik op die van Dorinde zit: “wow, deze gaat echt veel soepeler!”

Dor zegt triomfantelijk: “nou, goed dat je er pas aan het eind achter komt, toch?” Ze is wel zo lief om mij de laatste kilometers op haar fiets te laten relaxen. Met nog één kilometer te gaan, hoor ik Dorinde achter me ineens mopperen. “Je batterij is op!!” Direct begint ze te zwoegen, zo’n fiets zonder ondersteuning is best zwaar, hahahaha. Waar ik het de hele dag al redelijk warm had, begint Dor het nu ook echt warm te krijgen. Ik ben ondertussen best aan het afkoelen met die heerlijk soepele fiets.

Uiteindelijk leveren we de fietsen weer in. De man knikt begrijpend bij onze uitleg van de fiets en de rem, een kabeltje zat waarschijnlijk niet helemaal goed. Hihihi nou ja. Lekker dagje wel hoor!

Natte kledder

“Thomas, kun jij m’n handdoek even gooien?” Ik heb de douche net uitgezet en ben te lui om zelf m’n handdoek te pakken. In my defense: het badkamerraam staat open en het is erg koud vergeleken met de douchecabine. “Ja zo, ik ben even m’n tanden aan het poetsen.” Ik protesteer – uiteraard geheel onterecht – dat ik de douche nét heb uitgezet. Op zijn beurt reageert Thomas met dat ik de douche dan maar weer aan moet zetten.

Ik wacht nét iets te lang voordat ik de douche weer aanzet. En ja hoor, precies op dat moment wordt mijn handdoek over de douchewand heen gegooid. Zeiknatte handdoek, nooooh haha. Gelukkig hoef ik niet naar zolder om een schone handdoek van te lijn te halen, want ik weet vrij zeker dat ik dat zelf had mogen regelen.

Dreigende geluiden

Het is 16:15 en we besluiten om nog even een rondje te gaan lopen in het bos. Erg veel tijd hebben we niet, omdat de zon om 16:45 alweer onder gaat.

Omdat de parkeerplaats van het bosgebied tijdelijk is afgesloten, parkeren we de auto even verderop in de berm. Terwijl we via de weg naar het startpunt lopen, hoor ik achter me een auto. “Pas op, auto!” Roep ik naar voren richting Thomas. Het waait nogal hard, dus mijn schreeuw klinkt wat dramatischer dan nodig.

Na een halve minuut “vol spanning” gewacht te hebben op de auto die ons van achter zou inhalen, kijken we toch maar eens achterom waar hij blijft. Aaaaah haha! Achter ons komt er een ‘25 km per uur autootje’ met veel herrie aan tuffen. Not quite what we expected, haha.

Later, wanneer je alles goed voor elkaar hebt en goed kunt plannen.. Wanneer begint dat? 😉

Op je 18e ben je volwassen en denk je het allemaal al wel goed voor elkaar te hebben. Jaren later voelt 18 toch ook nog best jong en kijk je terug op nog weer vele nieuwe leermomenten en mijlpalen.

Toen ik twee weken geleden 28 werd, dacht ik opnieuw: alles is nu wel op de rit.

Gisteravond heb ik mezelf hier echter om uitgelachen. Dat kwam door de volgende scène.

“Shitttt, ik moet gaan! Zumba begint bijna en ik moet mijn flesje water nog vullen, een mondkapje zoeken, mijn schoenen nog aantrekken en dan gauw de meiden ophalen.” Op dat moment sjor ik keihard aan de rits van mijn vest, die precies in het midden is vastgelopen en dus van onder en boven open is.

De scène die hier weer mee te maken had, is het opvouwen van de was in het weekend. Ik had de staat van het vest heus wel gezien, maar ik dacht: “dat onthoud ik morgen wel. Ik kleed me gewoon iets eerder om en dan komt het helemaal goed.” Hahahahahaha.

Op naar de volgende levenslessen.

Never dull tweets

– “Ik ben bezig met nakijken, maar ik heb nog geen cijfers.” Leerling kijkt me vervolgens blij aan. “HEEFT U DE CIJFERS?!” #luistereniseenvak

– Gisteren, 21.00. Twee jongens op crocs met gekke hoge stemmetjes aan de deur. Één nogal uit verhouding met ontzettend korte benen. Ze zongen een Sint-Maarten liedje. Ik gaf ze een snoepje, ze bedankten me en draaiden zich om. Met de knieën in de crocs schuifelden ze weg, haha!

– Ik lig al 10 minuten stilletjes op de bank, bang om te veel te bewegen omdat Dirk lief tegen me aanligt. Na 10 minuten kijk ik even op. Goh. Er blijkt een kussen heel lief tegen me aan te liggen. 

– Tot welke leeftijd blijft het ‘leuk’ om je leeftijd op je profiel aan te passen? Blijft hij op een gegeven moment dan ‘per ongeluk’ hangen, hopende dat niemand het doorheeft? #jariggeweest #nu28 #nogaltijdprima #hoelangnog #geintjenatuurlijk #orisit

Volg:
Share:

1 Reactie

  1. Gerdiemar
    3 november 2021 / 8:07 am

    Nog lekker in bed liggend een verhalenbundel lezen vol 2020novemberse avonturen is geen gek 3 november 2021-begin!
    Temeer daar al die verhalen-verhaaltjes helemaal frisfruitig nieuw voor me zijn…. 🤗

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge