Terugblik – anekdotes van april 2020

Strategische plek

Zoals maandag beschreven deden Laura en ik afgelopen maand de minimalist challenge, waardoor we nu zo’n 500 spullen hebben weggedaan. Geslaagd! (Nu ik dit type is het 20:56 en moet ik nog 30 spullen zoeken voor vandaag, maar dat terzijde).

Zelf heb ik heel wat spullen verzameld de afgelopen jaren, maar ook veel spullen zijn inmiddels van Thomas en mij samen. Gisteren vroeg ik hem dan ook of hij me even wilde helpen.

“Ga je mee naar de logeerkamer?” Vraag ik hem. Onder het logeerbed zitten twee lades en er staat nog een ander ladekastje in de kamer dat we verdacht weinig nodig hebben. Daar zit vást wel wat in dat we naar de kringloop kunnen brengen. 

In de bovenste lades vinden we vooral beddengoed. We halen wat oude kussenslopen eruit, maar de rest kan gewoon blijven zitten. En dan doe ik de derde lade open. HUH? In de kast waar – dacht ik – alleen maar oude lakens en handdoeken lagen, vinden we het spel Stratego. Een enorme doos die niet in de spelletjeskast past. Het spelletje dat Thomas per se wilde houden en waar hij ‘wel even een mooi plekje voor zou zoeken.’ Thomas barst in lachen uit en doet net of hij van niks weet.

Poisson d’avril

Het is tijd voor een les met mijn 3 havo klas. Ik klik op nu vergaderen en één voor één komen mijn leerlingen online. Sommigen zeggen niets, anderen zeggen “bonjour!” op de chat en weer anderen zetten hun microfoon even aan om me te begroeten. 

“Hoi mevrouw! Wat vindt u nou van 1 april?” Een leerling die in de klas ook altijd met een leuk verhaal binnenkomt heeft me direct aan het lachen gezet. “Ook goeiemorgen! Nou, ik vind het altijd wel iets grappigs, hoewel het wel apart is om 1 april een keer ‘digitaal’ mee te maken. En jij?” Op dat moment zet een andere leerling haar microfoon aan. Direct hoor ik geproest van haar kant: “nou, ik vind het héél leuk, hahahahaha.” De eerste leerling reageert hier weer op, ze heeft duidelijk net een grapje moeten ondergaan van de lachende leerling.

Ik vraag of docenten ze ook al in de maling hebben genomen en ze geven aan dat dat niet zo is. “Dan moet u het niet ineens wel gaan doen hoor, dan zit ik de hele les in spanning te wachten of u nou serieus bent of niet.” Ik antwoord dat ik de powerpoint nu al af heb en dat ik nu geen tijd meer heb om een grapje voor te bereiden. De leerling is opgelucht. Muhaha.

Ik geef de les. Ik begin met een uitleg hoe ze in Frankrijk 1 april vieren: ze knippen papieren vissen uit en plakken deze heel voorzichtig op iemands rug. Wanneer de vis ontdekt wordt, roepen ze heel hard: “Poisson d’avril!!” De leerlingen vinden het grappig. De rest van de les hebben we het over serieuze dingen als kloktijden, een beetje grammatica en we lezen nog een stukje tekst. 

Aan het eind van de les zet ik mijn ernstige gezicht op. “Ik heb wel een probleem…” (met een schuin oog houd ik de chat in de gaten, zijn er al mensen die iets door hebben?) ik vervolg mijn zin: “ik ben namelijk al jullie ingeleverde brieven kwijtgeraakt. Het digitale programma is zo overbelast de laatste tijd, dat herkennen jullie vast. Zouden jullie de brief deze keer naar mij willen mailen?” 

Het blijft even stil en dan zie ik op de chat een paar reacties verschijnen: “nooooo, ik heb hem niet meer.” Ik reageer ‘verbaasd’: “heb je het niet meer? Je moet altijd je werk goed bewaren, hoor!” Beteuterd (zo zie ik dat voor me bij deze leerling): “ik had geen ruimte meer op mijn computer…” Een paar reacties volgen dat ze het werk ook niet meer hebben. Ik ‘slaak een diepe zucht’ en zeg: “nou, dan heb ik het volgende nieuws voor jullie…” ik klik op de volgende dia en er komt een heel groot plaatje van een vis op een rug in beeld.

Die seconden daarna. Normaal heb je natuurlijk interactie met een klas, nu blijft het even stil. Ik kijk naar de chat en vraag me sterk af of de grap zo wel leuk overkomt (ik moet er stiekem heel erg van giechelen, lekker drollig zo). Daarna zie ik “HAHAHAHAHA” en “WOW mevrouw!” op de chat verschijnen, gevolgd door een *PLING*, een mailtje van een leerling die zojuist het bestand opnieuw heeft verstuurd. HAHA. De leerling die de les begon met haar vraag zet haar microfoon weer aan: “deze was leuk, mevrouw.”

Never dull tweets

– “Ik heb jouw planten ook water gegeven!” roept m’n buurmeisje van vier vrolijk. Ze wijst naar de enorme berg met onkruid in de steeg. #superlief #geenwonderdathetzosnelgroeit

– Daan kreeg van zijn werk een paaseitjespakket, halleluja! Er zat er ook eentje met pizzasmaak tussen. Ik heb hem een week aan de kant gerold, maar vanmiddag moest hij (of ik) er aan geloven. De smaak? Heel bijzonder, hahahaha.

– Kindjes vanavond in de speeltuin tegen andere kindjes: “wij gaan vanavond ijsjes eten!” Gevolgd door: “Jullie niet, hè?” #burn

– Super voorzichtig een hapje nemen van een ijskoude vega bitterbal. #oh #normaalzijnzegloeiendheet

– Deze week heb ik me super stoer gedragen: een balk doormidden gezaagd, de berging opgeruimd (inclusief timmeren en boren) en spullen naar de stort gebracht. Vanmiddag heb ik gegild bij het zien van een spin. Of Daan me nu toch maar even wilde helpen. #oostindischstoe

 – Tegenwoordig woon ik met een Beatle in huis. #vriendmetlanghaar #ikmagnietknippen #Lockdown

– Sinds het pizzapaaseitje zit ik nu wel met een zaklamp de exacte kleur van de paaseipapiertjes te bestuderen. Het is vrij donker in onze woonkamer en ik kan de ‘legenda/schatkaart’ met uitleg van de smaken net niet ‘veilig’ genoeg zien, hahaha. 

Armen, ‘t zijn toch best handige knakkers

Mocht je het gemist hebben… zondag heb ik mezelf tijdens een rondje skeeleren over een veerooster gelanceerd. Hierbij heb ik mijn armen en polsen flink bezeerd, dat heb ik geweten ook! Inmiddels gaat het gelukkig weer veel beter hoor, ik typ dit nu ook weer zelf! 😉

Ik ben erachter gekomen dat je je armen niet voor lief moet nemen. Sta er maar eens bij stil, dit kun je allemaal met je armen!

Zelf uit bed komen. (Oplossing: Daan)

De deur openmaken. (Oplossing: elleboog)

Lenzen indoen. (Oplossing: zeer spastisch met een hele rare hoek en de lens op mijn linkerduim)

Douchen. (Oplossing: hoera, een bad! Daan helpt me)

De wcbril omhoog doen. (Oplossing: de wcbril doen we nu maar niet naar beneden).

Broek laten zakken. (Oplossing: panty of joggingbroek en een ijzersterke pink die nog enigszins functioneert)

Aankleden. (Oplossing: dan maar een jurkje. “Daan wil je helpen met m’n panty?”)

Dagcrème, haren kammen, ontbijt maken, brood in stukjes snijden. (Oplossing: Daan)

Tv kijken. (Oplossing: Daan zet een serie aan die ik achter elkaar kan kijken)

Drinken. (Oplossing: een heel klein beetje drinken in een heel licht plastic bekertje. Helaas hadden we geen rietjes!)

Bloggen. (Oplossing: bellen met Dorinde en zij typt!)

Koken, wassen, de keuken opruimen, stofzuigen. (Oplossing: Daan)

Zwaaien naar mensen. (Oplossing: iemand negeren, of als ik op tijd ben: heel erg met hoofd knikken en een big smile opzetten)

Katten naar binnen doen. (Oplossing: helaas)

Deuren opendoen, doppen en deksels eraf halen, spullen optillen, telefoon in de oplader doen, schrijven, schoenen aantrekken, jas van de kapstok halen, sleutel omdraaien… (Oplossing: Daan) 

Kortom: dankjewel schat! In voor- en tegenspoed toch? 😉