8 september 2022 – Precies 3 maanden oud
Het is rond 10:30 en Aukje ligt beneden op het kleed te spelen. Op een gegeven moment begint ze een beetje te smakken. Ik herken dit als het hongersignaal en ga rustig met haar naar boven. Omdat ze om 11:00 weer zou ‘moeten’ slapen, verschoon ik haar en doe haar alvast in de slaapzak. Niets aan ‘t handje. Op het moment dat ik haar eten wil geven, zet ze het echter op een KRIJSEN. Aukje is niet zo’n schreeuwerd, dus ik verbaas me hier wel over. Ik beoordeel de situatie: zit er een boertje vast? Heb je toch net nog gepoept? Wil je toch liever je armpjes uit de slaapzak?
Niets van het bovenstaande, uiteraard. Ik probeer haar aan de andere kant te voeden. Het gekrijs zet door en ik merk dat we hier niet verder mee komen. Het gehuil is nu zo hard dat ik de stekker even uit de babyfoon trek: Daan werkt beneden en dit is wel heel storend, schat ik in.
Ik loop met haar naar de andere slaapkamer en leg haar op ons grote bed neer. Het huilen blijft aanhouden (echt niets voor Aukje, maar ik blijf rustig) en ik haal haar weer uit de slaapzak. Ik zet haar op mijn arm en draai haar rug tegen mijn buik, zodat ze de wereld in kan kijken. We lopen naar de spiegel en ze kijkt me inténs vrolijk aan. Ze begint te giechelen en ik moet ook echt keihard lachen. Van haar behuilde gezicht is weinig over en ik veeg de tranen van haar wangen.
Na 2 minuten lachen (met die geweldige kuiltjes, ik blijf het zeggen) herhaal ik het bovenstaande opnieuw. Mevrouw ligt ineens heeeeerlijk in de slaapzak en heeft toch eigenlijk best wel trek. Daarna leg ik haar op bed en de middagdut kan beginnen.
Raadselbabygedrag.. Aukje huilt Aukje lacht en waardoor nou dat huilen? Zal voor eeuwig een raadsel zijn in the cloud.
Maar zichzelf en haar mama in de spiegel zien. . wie kan daar nou de lach niet bij tevoorschijn toveren!