Je hebt misschien onze vlog van eind februari wel langs zien komen: hier kon je zien dat Dorinde en ik een rondje zijn gaan fietsen. Het was nog lekker vroeg, onze ochtendhoofden zijn goed in beeld, haha.
Waar ik op de vlog best vrolijk keek, was dit tijdens de fietstocht (zo’n 13 km) lang niet altijd het geval. Mijn kant van de gesprekken ging ongeveer zo:
“Ik begrijp er niets van… ik heb mijn band vanmorgen nog opgepompt.”
“PFFFFFF”
“Van de week fietsten we ook samen, toen had ik het toch niet zo zwaar?”
“Ik moet even iets uittrekken hoor, het zweet staat op mijn rug.”
Arme Dor, ze had het steenkoud door mijn slakkentempo. Tijdens het oversteken bij een veerooster (belangrijk thema in mijn leven, blijkbaar? ;)) bleek dat ik gelukkig toch niet zo’n aansteller was: mijn achterband was inderdaad hartstikke leeg. HOE DAN?!
Alle credits gaan naar Thomas, die de band heel lief voor me wilde oppompen nadat we zwoegend (ik) en bibberend (Dorinde) bij Dor thuis aankwamen. Daarna vlóóg ik naar huis en kon ik de wereld weer aan, hahaha.
Ik kom graag in contact met mensen die er ook in slagen om hun band záchter te maken na het oppompen. 😉
Er zat toch zeker wel een lek in je band? Anders ga ik in wonderen geloven: een gave band zachter oppompen. Knap! Maar jij fietste met de gebakken peren, o nee, met de kale velgen…lange 13 kilometers!