“Deze zin is bijna goed, behalve dat alle woorden vrouwelijk moeten zijn. In plaats van la semaine dernier, wordt het dan…? Typ het antwoord maar in de chat!” Massaal komen de antwoorden binnen, dit thuisonderwijs werkt verrassend goed!
Op het moment dat ik met de volgende zin wil beginnen, hoor ik James achter de deur miauwen. Uit ervaring weet ik dat hij niet vanzelf weggaat, het gemiauw zal juist alleen maar intenser worden. “Ik laat even mijn kat binnen hoor!”
James springt op de vensterbank en ik aai hem even. Vervolgens ga ik verder met de les. Niet veel later houdt James het weer voor gezien en laat ik hem weer uit. Op zich is elke stap meegenomen voor de stappenteller, wel jammer dat ik midden in de uitleg zit, haha. Nou ja, de leerlingen vinden het wel prima!
Een paar seconden later doet de volgende challenge zich alweer aan. Een kattenhaar in mijn mond, pfff. Ik ‘laat een pen vallen’, haal de haar uit mijn mond en hervat de les zo soepel mogelijk.
Heel veel respect voor collega’s met kinderen! 😉
En kunnen jouw cursisten dan ook je ‘uitstapjes’ zien? Hoe jij James binnen laat, hem aait, hoe jij een kattenhaar ui je mond verwijdert, een pen opraapt? Voor jouw leerlingen lesdimensies extra! Wie weet willen ze voor altijd coronalessen ontvangen (zonder corona, dat spreekt)