Samen met mijn vriend loop ik naar binnen bij de opticien van ons dorp. Mijn vriend is op zoek naar een nieuwe bril en we gaan gezellig even monturen passen. De opticien kent mijn vriend persoonlijk en helpt graag een handje mee. Na een tijdje hebben we een leuke bril gevonden en hij doet zijn lenzen uit om zijn ogen te laten meten.
“Zo, kunnen we nu kijken voor een bril voor mijn vriendin?” oppert mijn vriend. Ondanks dat ik me er op had voorbereid, voel ik toch een lichte gêne door mij heen trekken. Iets met een vierkant gezicht. Brillencomplex. Staat me toch niet.
De opticien bekijkt de vorm van mijn gezicht en trekt een paar brillen uit het rek. “Zet deze eens op!” En wow, hij staat leuk. Hoe kan dat nou? Door de jaren heen heb ik natuurlijk heus wel wat brillen op mijn gezicht geplant, om deze vervolgens binnen drie seconden weer beschaamd af te zetten. “Kijk, een ronde bril staat jou niet: kijk maar!” Ze reikt me een gaaf modelletje aan die ik zelf uitgekozen zou kunnen hebben en ik zie dat ze gelijk heeft. Ik heb al die jaren gewoon de meest gekke brillen gepast, die simpelweg niet bij mijn gezicht passen. Wat een openbaring haha.
De bril die ze me heeft aangereikt is het uiteindelijk geworden. Gelukkig ben ik gek op burgerlijkheid: samen met je vriend een bril shoppen is toch ook gewoon helemaal schattig?
