Sinds we een bad hebben vind ik het heerlijk om doordeweeks een keertje na het eten in bad te gaan. Ik leg m’n spullen klaar, steek een kaarsje aan en laat het bad vollopen.
Op de gang hoor ik Dirk miauwen. En nog een keer. Wanneer ik doorheb dat meneer niet stopt met miauwen, stap ik toch maar even het bad uit om de deur op een kier te zetten. “Kom maar!”
Het gemiauw blijft aanhouden. Wel zie ik een paar keer zijn pootje bij de deur, maar kennelijk lukt het hem niet om de deur ver genoeg open te krijgen. Grrr. Ik loop nogmaals naar de deur om hem verder open te doen.
Drie keer raden wie er vervolgens NIET binnen komt, hahaha. Het miauwen is wel gestopt, gelukkig.
Als ik de zwangerschaps apps mag geloven dan kan ons dochtertje inmiddels goed de omgevingsgeluiden horen. Ik weet zéker dat ze naast onze stemmen ook het gemiauw van Dirk uit duizenden zal herkennen, haha.
Hij is overigens nog wel even op visite geweest. Zijn score: bijna zijn staart verbrand aan de kaars en bijna van de badrand in bad gevallen. Volgende keer sluit ik Dirk op in de woonkamer, dit was niet zo ontspannen als ik had bedoeld, hihi.
Alleen al kijken naar het bad op de foto doet miauwen van grote bewondering en die bewondering wilde ook Dirk natuurlijk kenbaar maken. Jou en je humpedumpie Dirkloos verder badplezier gewenst!