Dit weekend zijn we naar de ouders van Thomas gegaan. Om niet te hoeven haasten voor de avondklok, blijven we daar slapen. Het is geen mega onderneming, ongeveer vijf kwartier rijden, maar toch zorgen we altijd voor wat te drinken en te eten in de auto. Dit keer een netje mandarijnen (heerlijk, ik ben best wel mandarijnverslaafd).
Wanneer we geparkeerd zijn laden we onze spullen uit. We stoppen onze spullen altijd in een krat, echt een ideale vervanger voor de koffer. Wel altijd even opletten of de onderbroeken niet bovenop liggen, dat staat zo gek voor de buren haha. De mandarijnen laten we in de auto liggen. Slechte keuze.
“Mag ik een mandarijn?” Het is de volgende dag en we zijn weer op weg naar huis. Ik pak een mandarijn uit de tas die vannacht op de vloer van de auto heeft gelogeerd. Meteen krijg ik kippenvel; die mandrijn is ijskoud! Braaf pel ik hem voor Thomas en geef ik hem aan hem. Om solidair te zijn (plus verslaving) neem ik er zelf ook eentje. Terwijl ik me door de hapjes heen worstel, doet Thomas een goeie poging om zijn mandarijn voor de warme blower te houden.
Ondanks dat ik heel erg van mandarijnen en van ijs houd, is mandarijnenijs het toch nog niet helemaal voor mij ;-).
Zei de ene mandarijn tegen de andere: Huhhhhh Snap jij nou waarom wij niet mogen logeren? Zei de andere: Brrze brrlate bbrrrrrons brrrrrdoodvrrrrrieze….wwwwwe wwwwworde brrrmandarrrrrijneijs… Getsiedekkie.