Een avondje zwemmen

Het is dinsdagavond en ik besluit om even te gaan zwemmen. Vaak doe ik dit met Laura en een vriendin, maar soms ook alleen. Het voordeel van alleen zwemmen is dat je wat makkelijker langs iedereen kunt manoeuvreren. Er wordt namelijk wat afgekletst in het zwembad, maar echt tempo zit er dan niet in, haha! Met z’n drieën inhalen is meestal niet zo’n succes.

Ik neem me wel eens voor om een bepaald doel te halen. “Als ik 1 km heb gezwommen, ga ik eruit.” Hier komt vrijwel nooit iets van terecht, omdat ik soms te ongeduldig ben om keurig achter iemand aan te zwemmen die net wat langzamer gaat. Ik keer dan alweer eerder om, zodat ik weer in een “leeg stuk” ga zwemmen. Ok, en soms komt er niks van terecht omdat m’n doel te ambitieus is voor m’n spanningsboog, hahaha!

Ook vanavond vraag ik me weer af hoe mijn “plattegrond” eruit zou zien als ik mijn exacte route zou volgen. Heen en oh alweer teru – nee toch weer heen. Een deel van het zwembad is bezet door zwemles en andere activiteiten, waardoor de “doorzwembaan” er niet is. Ik doe een rondje mee met de “snelle baan”, maar al die mannen met duikbrillen zwemmen toch iets te intimiderend hard. “Recreanten” it is. 

Ik vermaak me prima tussen de gesprekken met cliffhangers. “Dus ik zei zo tegen Petra, ….” Ik zal nooit weten wat ze tegen Petra heeft gezegd, had ik maar niet in moeten halen.

Ook nu denk ik dat ik de km nét niet gehaald heb ;-).