Ben ik weer! Hoe gaat het nu?

Zo, daar ben ik weer! En wat is er veel veranderd in de afgelopen maanden! Heerlijk om me volledig te kunnen richten op het moeder zijn, op Marthe en om even niet met de blog bezig te zijn :-).

Op donderdag 24 februari zijn om 17:30 mijn vliezen gebroken terwijl ik heerlijk op de bank lag. Ik had echt niet verwacht dat dit zou gebeuren, omdat de meeste bevallingen daar niet mee beginnen. Op dat moment was ik 38 weken en 6 dagen zwanger en ik ging ervan uit dat het wel ergens rond de 41 weken zou gebeuren.

“Hoi Dor!” Ik bel Thomas meteen op nadat ik naar de wc ben gerend. “Thomas! M’n vliezen zijn gebroken!” Tuut tuut tuut. Heeft hij nou opgehangen? Haha. Ik bel meteen terug. “Hoi, zeg nog eens wat?” Ik roep nog een keer dat mijn vliezen zijn gebroken. “Oh echt!!!!” Haha, blijkbaar was de verbinding niet goed, wát een timing. Thomas was van plan om vanuit zijn werk meteen door te rijden naar Laura en Daan (de katten eten geven, ze waren een weekje weg), maar besluit nu natuurlijk om eerst langs huis te gaan.

We hebben de verloskundige een paar keer op visite gehad: op donderdag om te controleren of het echt mijn vliezen zijn, op vrijdagochtend en op vrijdagmiddag. Omdat er ook op vrijdagmiddag nog maar weinig weeën activiteit was en mijn vliezen al 24 uur gebroken waren, werd het een medische bevalling. Prima, ik wilde toch al in het ziekenhuis bevallen.

Die vrijdagavond werden mijn weeën eindelijk regelmatiger en is het ineens allemaal heel snel gegaan. Op 26 februari is Marthe geboren, om 01:47. Mijn uitgerekende datum was 4 maart en dit was met 39 weken en 1 dag. Slechts 6 dagen te vroeg dus, fijn!

Ik heb erover nagedacht of ik met terugwerkende kracht elke week met Marthe wil beschrijven, maar ik denk dat ik gewoon wat willekeurige momenten uit de kraamweek en de weken erna ga beschrijven!

Het gaat in ieder geval heel goed met mij, met Thomas en met Marthe. We zijn ontzettend gelukkig en Marthe doet het super. Ook de nachten gaan boven verwachting, zó fijn! Ik kan me oprecht al niet meer voorstellen hoe het zou zijn als ze er niet was geweest :-).