Sinds we dit huis bijna twee jaar geleden kochten, hebben we bijna alles veranderd en verbouwd (met véél hulp!). Eén opvallend detail van de vorige bewoners lieten we wel zoals het was: de glas in lood deur.
Nu, bijna twee jaar later, wordt de deur gerepareerd. Hij kon niet zo heel goed tegen een paar tochtsessies, maar moest los daarvan sowieso verstevigd worden. Het is best overzichtelijk om zo door te kunnen lopen vanuit de gang naar de woonkamer. Er is alleen één nadeel: de katten kunnen dat ook.
Overdag is dat natuurlijk geen enkel probleem: ze mogen overal komen. Rover ligt graag op zolder, Dirk ligt graag in de puzzeldoos in de werkkamer. Helemaal goed. Het zijn vooral de nachten die een beetje vervelend beginnen te worden. Zo hebben de jongens ontdekt dat je via het balkon prima naar buiten kunt. En het balkon grenst aan onze slaapkamer. Door de warmte houden we onze slaapkamerdeur open, waardoor de katten de hele tijd in en uit lopen en wanhopig bij de balkondeur miauwen. De eerste nacht trapte ik erin en liet ik inderdaad een kat naar buiten. Het gevolg: na een uur hoorde je aan de ándere kant van de balkondeur wanhopige geluiden. GRMPFF.
Na drie nachten zijn we het zat: tijd voor maatregelen. De slaapkamerdeur dichthouden helpt niet, ze kunnen ook voor die deur héél goed aandacht vragen. We hebben ontdekt dat de trapkastdeur perfect voor de opening van het tijdelijke ‘gat’ valt. Met een stoel er tegenaan kunnen we voorkomen dat de katten deze deur weer wegduwen. Ha.
En inderdaad, die nacht slapen we héérlijk! Geweldige oplossing als je het mij vraagt. Triomfantelijk loop ik naar beneden, blij dat we de katten te slim af zijn geweest. Ik duw tegen de deur en daarmee tegen de stoel en zie… Rover, languit liggend op de stoel, alsof we het speciaal voor hem zo geregeld hebben. Baas boven baas.
De glas-in-looddeur moest maar gauw gerepareerd zijn of jullie moeten Dirk en Rover ‘s nachts in de schuur laten wonen, is dat wat? Kattendominantie, tis me wat!