Het is woensdag en ik heb een vrije dag vandaag. Waar Aukje vorige week nog wel eens uitsliep tot een uur of 08:00 (ja, echt!), begint ze nu om 06:30 al te kletsen. Ik heb zelf niet zo’n beste nacht achter de rug en ik doe mijn ochtendjas aan en strompel (zonder lenzen) naar haar kamer. Ze is gelukkig dus hartstikke vrolijk en ik til haar uit bed om haar in haar slaapzak even te laten rondlopen. Op de grond ziet ze ‘Rupsje Nooitgenoeg’ liggen en ze gaat er schattig in kleermakerszit bij zitten om dit te lezen. “Aabei.”
Sinds een week hebben we een bankje op haar kamer staan en ik ga er even op zitten. Ik klets met haar mee en zie dan op de grond een roze balletje liggen. (Er zwerven zo’n 80 stoffen balletjes in huis rond, dit is helaas haar favoriete speelgoed om overal en nergens mee te nemen. ;)) Ze stopt deze balletjes graag in bakjes of doosjes en ik stel voor dat ze het balletje in de aardbei van Rupsje Nooitgenoeg kan stoppen. (De kenners weten dat er gaatjes in de tekeningen zitten). Aukje reageert niet echt, dus ik wijs aan wat ik bedoel: “stop het balletje maar hier!” Normaal is Aukje heel goed in suggesties opvolgen, maar ze staart me nu een beetje wazig aan. Ik kijk iets beter en zie nu dat ik haar teen als roze balletje heb aangezien, hahaha.
Dus nu is de grote vraag: wie zag, deed en was wazig???
Het was ook wel ERG vroeg voor een mama om met roze balletjes te spelen….