Normaalgesproken vraag ik Daan altijd om vuilniszakken open te maken. Hij heeft altijd wel warme handen, soms ook wat plakkerig. Mijn handen zijn juist altijd kurkdroog, waardoor ik de vuilniszakken echt bijna nooit open krijg.
Vandaag waren Daan z’n handen helaas niet in de buurt en heb ik het zelf op een blazen gezet (mijn tactiek om zo een opening te krijgen). Ik blaas en blaas en blaas. Op een gegeven moment voelt het alsof ik te lang ballonnen heb opgeblazen en moet ik uitkijken dat ik niet duizelig word. (Of ben ik gewoon hoogzwanger en wat kortademig?)
Ik vind het wel vreemd dat het nog steeds niet lu…. oh, wacht effe, ik zit blijkbaar keihard m’n best te doen om de zijkant van de vuilniszak open te blazen, hahaha!
Herkenbaar… probeer in de supermarkt maar ‘s een plastic zak voor broodjes of voor groente open te worstelen met vingers die niet willen. Jemigdepemig. Dat was vooral ten tijde van de corona-onaanraakbaarheid een crimer dan crime, want daar in een supermarkt vol besmettingen wou ik niet aan m’ n vingers likken….
Vuilniszakopeningssucces gewenst!