“Eh.. hai?”

Ik zou mezelf niet per se als een onzekere vrouw omschrijven, maar ik vind het wel altijd prettig om te weten hoe het allemaal in zijn werk gaat, haha.

Gisterochtend had ik mijn eerste afspraak op het consultatiebureau om de 22-weken prik te halen voor kinkhoest. De baby is dan vanaf geboorte beschermd, dat doe ik natuurlijk graag voor haar! 🙂

Het consultatiebureau zit in hetzelfde gebouw als mijn verloskundige, dus ik voelde niet per se de haast om heel vroeg te komen. Het gebouw ken ik immers al! Toch vond ik het wel nét iets te strak gepland toen ik 2 minuten voor tijd het gebouw binnen liep.

Terwijl ik naar de juiste afdeling liep, zag ik in de verte al dat er veel mensen op een stoel zaten te wachten. Het waren allemaal mensen op leeftijd, niet echt de generatie voor het consultatiebureau, haha. Aarzelend stopte ik voor de groep mensen, een paar keken me onderzoekend aan. Ik draaide me naar de deur van het consultatiebureau en draaide me vervolgens twijfelend om. Tja ehh, iedereen zit hier wel. Moet ik dat dan ook gaan doen? Haha.

Ik besloot het te vragen. “Weet u toevallig of ik hier moet wachten, of kan ik al naar binnen lopen?” Een vrouw zei vriendelijk: “er stak net iemand haar hoofd om de deur, dus ik zou lekker naar binnen lopen!” (Later bleek dat de mensen allemaal bloed gingen prikken, dus heel logisch dat zij daar op hun beurt wachtten).

Terwijl ik daar naar binnen liep, werd ik vriendelijk toegeroepen: “Laura?” Ik keek om me heen en zag in de wachtruimte allemaal verschoningstafels en speelgoed voor kinderen. Ah ja, op zich logisch dat je met je kind vast door kunt lopen. Dit is vast één van de vele lessen die ik nog ga leren. 😉

Wel heerlijk dat dit dan de zorgen zijn en dat die prik helemaal geen issue is, hihi.

Ik vertelde dit verhaal later aan Dor en die moest lachen: “ik had preciés hetzelfde!”